رانندگی نماد بی فرهنگی امروز

بخش عمده ای از محیط شهری را خیابان هایی می سازند که ازدحام خودروها در آنها فاحش است.هر خودرو نشانگر یک راننده است.راننده ای که آزاردهنده ترین رفتارها در محیط شهری از او سر می زند.البته این اتفاق قابل پیشبینی است وقتی قانون برای دادن اجازه برای راننده شدن یک فرد سن را به فرهنگ رانندگی ترجیح می دهد.

این روزها راننده ها فرهنگ رانندگی را منحصر به همان اصولی می دانند که روزی در آیین نامه خوانده اند که بعضا به همان نیز پایبند نیستد.همین راننده ها غر ترافیک را به جان مسئولین می زنند در حالی که خودشان خطوط سفید خط کشی را تنها خط تقارنی برای ماشین زمان رانندگی در نظر می گیرند و به رانندگی بین خطوط اعتقادی ندارند.

شبیه شوخی است وقتی می فهمیم که در کشور ما با مردمی که ادعای فرهنگ چند هزار ساله شان گوش فلک را کر کرده تعداد تلفات نزاع های خیابانی در سال از کل سوانح برخی کشورها بیشتر است.دعواهایی که علتشان سپر به سپر شدن خودروها و جای پارک است اما قتل های فجیعی را به دنبال دارند.

این روزها حتی معنای بوق تحت تاثیر بی فرهنگی راننده ها قرار گرفته .تک بوق تذکر دوستانه است و دو بوق حکم پیچاندن گوش را دارد.اما امان از بوق ممتد که معنای ناقوس مرگ می دهد.

همه ی ما دیده ایم راننده هایی را که زمان رانندگی می خواهند همه را متوجه اشتباهاتشان کنند اما در موقعیت های مشابه خود را محق می دانند.

برای حل این مشکلات لازم نیست انگشت اتهام را به سمت بقیه بگیریم و به دنبال یک ناجی بزرگ در جامعه باشیم بلکه کافی است خودمان بیشتر صبور باشیم به دیگران هم حق بدهیم و در قبال اشتباهات دیگران بگذریم.

بی شک بزرگ ترین درس برای همه ی زندگیمان این حدیث امام علی ع است که می فرمایند: پس برای دیگران دوست بدار آنچه را که برای خودت دوست می داری و خوش ندار برای دیگران آنچه را برای خودت خوش نداری.