شاید شما نیز بارها دچار کمردرد خفیف، درد زانو، کشیدگی عضلات، آرتروز، سردردهای ضربان‌دار یا دردهای دیگری شده باشید. دردهای مزمن افراد بسیاری را در جهان آزار می‌دهند. یکی از داروهای مؤثر و پرکاربرد برای تسکین درد و التهاب، قرص ناپروکسن است. ناپروکسن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) به شمار می‌رود. این دارو هورمون‌هایی را کاهش می‌دهد که موجب التهاب و درد در بدن می‌شوند. در ادامه، درمورد قرص ناپروکسن، شکل‌های دارویی دیگر، انواع ناپروکسن و نحوهٔ مصرف آن شرح می‌دهیم، عوارض جانبی و تداخل‌های دارویی آن را برمی‌شماریم و درمورد خطرات مصرف آن در دوران بارداری و عوارضی که می‌تواند برای دستگاه گوارش و سیستم قلب و عروق ایجاد کند، توضیح می‌دهیم. با ما همراه باشید.
جمعیت قابل‌توجهی از مردم جهان از دردهای مزمن (یعنی دردهایی که بیش از ۳ ماه ادامه پیدا می‌کنند) رنج می‌برند. مثلا در آمریکا، تعداد کسانی که با دردهای مزمن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بیشتر از مجموع افرادی است که به دیابت، بیماری‌های قلبی و سرطان مبتلا هستند. بسیاری از افراد برای رهایی از درد و تب از داروهایی استفاده می‌کنند که در دستهٔ داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) قرار می‌گیرند. بنابراین داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی از گروه‌های دارویی رایج و پرکاربرد در جهان به شمار می‌روند. ناپروکسن نیز یکی از همین داروهاست که از آن برای درمان درد یا التهاب ناشی از بیماری‌هایی مانند آرتروز، اسپوندیلیت آنکیلوزان یا روماتیسم ستون فقرات (ankylosing spondylitis)، تاندونیت (التهاب تاندونِ همراه با پارگی‌های میکروسکوپی)، بورسیت (bursitis)، نقرس و دردهای قاعدگی استفاده می‌شود. برای درمان دردهای حاد ناشی از سایر بیماری‌هایی که در اینجا بیان نشده است نیز می‌توان از ناپروکسن استفاده کرد.
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی فرمولاسیون‌های گوناگونی دارند و برخی از آنها فقط با تجویز پزشک تهیه می‌شود و برخی دیگر را نیز می‌توان بدون نسخه از داروخانه‌ها تهیه کرد. این داروها با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (cyclooxygenase، از مهم‌ترین آنزیم‌های ساختاری در تولید میانجی‌های التهابی بدن) و کاهش تولید پروستاگلاندین (prostaglandin) موجب تسکین التهاب و درد می‌شوند. به‌عبارت دیگر، این داروها موجب مسدود شدن سازوکار درد می‌شوند. البته برای استفادهٔ مؤثر و بی‌خطر از محصولات ناپروکسن باید به هشدارهای مهم مربوط به این دارو نیز توجه داشته باشیم.
انواع ناپروکسن
ناپروکسن به دو شکلِ ناپروکسن پایه (base naproxen) و ناپروکسن سدیم (naproxen sodium) وجود دارد. هر دو نوع ناپروکسن به یک شکل در تسکین درد عمل می‌کنند. البته ناپروکسن پایه بر مبنای میلی‌گرم در میلی‌گرم، اندکی قوی‌تر از ناپروکسن سدیم است. یعنی ۲۲۰، ۲۷۵ یا ۵۵۰ میلی‌گرم ناپروکسن سدیم، به‌ترتیب با ۲۰۰، ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی‌گرم ناپروکسن پایه برابر است. البته نیازی نیست که نگران این تفاوت و تبدیل مقادیر باشید، زیرا این تفاوت‌های اندک در زمان تعیین دوزها در نظر گرفته می‌شود.
شما می‌توانید ناپروکسن را به شکل‌های گوناگونی مصرف کنید:
- خوراکی به‌شکل قرص یا شربت (مخلوطی از ذرات معلق جامد در مایع)؛
- شیاف.
قرص ناپروکسن انواع مختلفی دارد:
- با فرمولاسیون آهسته‌رهش (extended-release)؛
- دارای پوشش روده‌ای (enteric coating، داروهای دارای پوشش روده‌ای تحت‌تأثیر محیط اسیدی معده قرار نمی‌گیرند و در محیط قلیایی روده باز و جذب می‌شوند)؛
- در ترکیب با مهارکنندهٔ پمپ پروتون (proton pump inhibitor) (برای محافظت از معده)؛
- همراه با داروی ضداحتقان (decongestant) (برای تسکین فشار سینوسی)؛
- در ترکیب با داروهای آنتی‌میگرن یا ضدمیگرن (antimigraine) مانند سوماتریپتان (sumatriptan).
قرص ناپروکسن آهسته‌رهش (extended-release) با سرعت کمتری اثر می‌کنند و فقط برای درمان بیماری‌های مزمنی مانند آرتروز یا اسپوندیلیت آنکیلوزان استفاده می‌شوند. این داروها به‌اندازهٔ کافی سریع عمل نمی‌کنند و بنابراین نمی‌توان از آنها برای درمان دردهای حاد و شدید استفاده کرد.
نام‌های تجاری رایج ناپروکسن
نام‌های رایج ناپروکسن سدیمِ بدون نیاز به نسخه عبارت‌اند از:
- Aleve
- Pamprin All Day
- Midol Extended Relief – در ترکیب با داروی ضداحتقان (decongestant)
- Aleve-D Sinus & Cold (ناپروکسن سدیم و سودوافدرین (pseudoephedrine)
نام‌های رایج ناپروکسن سدیم که فقط با تجویز پزشک تهیه می‌شوند، عبارت‌اند از:
- آناپروکس (Anaprox)، آناپروکس دی‌اس (Anaprox DS)
- ناپرلان (Naprelan)
نام‌های رایج ناپروکسن پایه که فقط با تجویز پزشک تهیه می‌شوند، عبارت‌اند از:
- EC-Naprosyn
- Naprosyn
دیگر نام‌های تجاری ناپروکسن شامل موارد زیر است:
- ويمووو (Vimovo) (ترکیبی از اسموپرازول (esomeprazole) و ناپروکسن) که در محافظت در برابر زخم‌ها مؤثر است.
- Treximet (ترکیبی از ناپروکسن سدیم و سوماتریپتان (sumatriptan)) که برای سردردهای میگرنی حاد استفاده می‌شود.
موارد مصرف قرص ناپروکسن
از ناپروکسن و ناپروکسن سدیم برای تسکین انواع گوناگونی از دردها استفاده می‌شود. ناپروکسن کاهندهٔ تب بسیار خوبی نیز به شمار می‌رود. بعضی از مواردی که در آنها معمولا از ناپروکسن استفاده می‌شود، عبارت‌اند از:
- اُستئوآرتریت (Osteoarthritis)؛
- آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی؛
- دندان‌پزشکی و دندان درد؛
- اسپوندیلیت آنکیلوزان یا روماتیسم ستون فقرات (Ankylosing spondylitis)؛
- نقرس حاد؛
- دیسمنوره (Dysmenorrhea) یا قاعدگی دردناک؛
- تب؛
- درد و التهاب عضلانی عمومی مانند کمردرد؛
- سردردها.
کودکان نیز می‌توانند ناپروکسن مصرف کنند. کودکانی که سن آنها ۱۲ سال یا بیشتر است، می‌توانند از محصولات بدون نسخهٔ (OTC) ناپروکسن استفاده کنند. در موارد زیر نیز می‌توان از بعضی از فرمولاسیون‌های تجویزی ناپروکسن برای کودکان زیر ۱۲ سال (حتی تا ۲ ساله) استفاده کرد:
- تب؛
- درد خفیف تا متوسط؛
- آرتریت روماتوئید نوجوانان.
استفاده از هریک از انواع ناپروکسن در کودکان زیر ۱۲ سال حتما باید با تجویز پزشک باشد.
در سالمندان نیز ناپروکسن باید با احتیاط و در پایین‌ترین دوز ممکن مصرف شود، به‌ویژه سالمندانی که در معرض خطر خون‌ریزی معده یا روده قرار دارند یا در گذشته دچار این خون‌ریزی‌ها شده‌اند.
نکات مهم پیش از مصرف ناپروکسن
اگر به ناپروکسن حساسیت دارید یا در گذشته پس از مصرف آسپرین یا یکی از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی دچار حملهٔ آسم و یا واکنش آلرژیک شدید شده‌اید، نباید ناپروکسن مصرف کنید.
در موارد زیر باید از پزشک یا داروساز بپرسید که آیا مصرف ناپروکسن برای شما بی‌خطر است یا خیر.
- ابتلابه بیماری قلبی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت یا مصرف سیگار؛
- داشتن سابقهٔ حمله قلبی، سکته مغزی یا لخته شدن خون؛
- سابقهٔ ابتلابه زخم معده یا خون‌ریزی معده؛
- بیماری های کبدی یا کلیوی؛
- احتباس مایعات (fluid retention، تجمع مایعات در بافت‌های بدن).
مصرف ناپروکسن در طول ۳ ماههٔ آخر دوران بارداری می‌تواند به جنین آسیب برساند. اگر باردار هستید، پیش از مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید. این دارو می‌تواند در تخمک‌گذاری اختلال ایجاد کند و موجب ناباروری موقتی شود.
ناپروکسن می‌تواند وارد شیر مادر شود و ممکن است برای کودک شیرخوار عوارض جانبی داشته باشد. بنابراین نباید در دوران شیردهی از این دارو استفاده کنید.
کودکان زیر ۲ سال نباید از ناپروکسن استفاده کنند. هرگز بدون تجویز پزشک این دارو را به کودکان ندهید.
روش مصرف شربت و قرص ناپروکسن
ناپروکسن را دقیقا طبق دستورات موجود روی قوطی یا بسته‌بندی دارو یا طبق دستورات پزشک خود مصرف کنید. هرگز از این دارو در مقادیر بیشتر یا برای مدت طولانی‌تری از مقدار یا دورهٔ زمانی توصیه‌شده استفاده نکنید. همیشه این دارو را در پایین‌ترین دوزی استفاده کنید که برای درمان بیماری شما مؤثر است.
هرگز قرص ناپروکسن را خُرد یا نصف نکنید. آن را نجوید و فقط به‌صورت کامل ببلعید.
پیش از اندازه‌گیری دوز شربت (سوسپانسیون خوراکی)، آن را تکان دهید. داروی مایع را با استفاده از سُرنگ تعیین دوز موجود در بسته‌بندی یا قاشق یا فنجان مخصوص اندازه‌گیری دوز دارو اندازه‌گیری کنید. اگر ابزاری برای اندازه‌گیری دوز دارو ندارید، یکی از ابزارهای سنجش دوز دارو را از داروخانه تهیه کنید.
اگر از دارویی با برند، میزان اثرگذاری و قدرت، یا فرم دیگری استفاده می‌کنید، ممکن است لازم باشد دوز دارو را نیز تغییر دهید. اگر درمورد نوع ناپروکسنی که استفاده می‌کنید، سؤالی برایتان پیش آمده است با دکتر داروساز صحبت کنید.
اگر مصرف‌کنندهٔ این دارو کودک است، در صورت ایجاد هرگونه تغییری در وزن کودک، این مسئله را به پزشک اطلاع دهید، زیرا دوز ناپروکسن در کودکان بر اساس وزن آنها مشخص می‌شود و هرگونه تغییری در وزن کودک می‌تواند روی دوز داروی او تأثیر بگذارد.
ناپروکسن را در دمای اتاق و دور از رطوبت، گرما و نور نگهداری کنید و پس از مصرف، در بطری دارو را محکم ببندید.
فراموش کردنِ یک دوز مصرف قرص ناپروکسن
اگر باید ناپروکسن را فقط در مواقع لزوم مصرف کنید، نیازی نیست که مصرف آن طبق برنامه‌ای زمان‌بندی‌شده باشد. ولی اگر باید این دارو را در ساعت‌های مشخص و طبق زمان‌بندی مصرف کنید، در صورت فراموش کردن یک نوبت دارو، به‌محض اینکه متوجه شدید، دوز داروی فراموش‌شده را مصرف کنید. ولی اگر به زمان مصرف دوز بعدی نزدیک شده‌اید، دوز فراموش‌شده را حذف کنید. هرگز برای جبران دوز فراموش‌شده، داروی اضافه مصرف نکنید.
اُوِردوز دارو
در صورت اوردوز دارو باید با مرکز اورژانس (با شمارهٔ ۱۱۵) یا مرکز ملی اطلاع‌رسانی داروها و سموم (با شمارهٔ ۱۴۹۰) تماس بگیرید. عوارض رایج اوردوز این دارو عبارتند از:
- معده‌درد شدید؛
- خواب‌آلودگی شدید؛
- تشنج؛
- مشکلات تنفسی؛
- از هوش رفتن.
کارهایی که در زمان مصرف ناپروکسن باید از آنها پرهیز کنیم
در زمان مصرف ناپروکسن از نوشیدن الکل پرهیز کنید، زیرا خطر خون‌ریزی معده را افزایش می‌دهد. از مصرف آسپرین نیز خودداری کنید.
پیش از مصرف داروهای دیگر برای درد، آرتروز، تب یا تورم با پزشک خود صحبت کنید. زیرا بسیاری از داروهایی که بدون نیاز به نسخهٔ پزشک عرضه می‌شوند، دارای آسپرین، سالیسیلات (salicylates) یا سایر داروهای مشابه ناپروکسن (مانند ایبوپروفن یا کتوپروفن) هستند. مصرف هم‌زمان بعضی از داروها موجب می‌شود که مقدار بسیار زیادی از یک نوع دارو را وارد بدن خود کنید.
پیش از استفاده از داروهای ضداسید معده با پزشک خود مشورت کنید و فقط از داروی ضداسیدی استفاده کنید که پزشک به شما توصیه می‌کند. زیرا بعضی از داروهای ضداسید معده موجب سخت‌تر شدن جذب ناپروکسن در بدن می‌شوند.
پرهیز از مصرف در دوران بارداری
در دوران بارداری پیش از مصرف هر دارو حتما باید با پزشک خود صحبت کنید. معمولا بیشتر پزشکان برای دردهای خفیف و سردردهای زنان باردار، مصرف استامینوفن (تیلنول) را توصیه می‌کنند.
در اواخر دوران بارداری (معمولا در طول سه‌ماههٔ سوم) باید از مصرف ناپروکسن (و تمام داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی دیگر) پرهیز کنید، زیرا می‌تواند موجب بسته شدن زودرسِ مجرای شریانی شود که ممکن است منجر به نارسایی قلب یا بطن راست و مرگ جنین شود.
گاهی مصرف ناپروکسن یا سایر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی در سه‌ماههٔ سوم بارداری (معمولا از هفتهٔ ۲۸ تا زایمان) موجب آسیب و زایمان پیش از موعد می‌شود. اگر در سه‌ماههٔ سوم بارداری هریک از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی را مصرف کرده‌اید (به‌ویژه اگر آن دارو را بیش از یک دوز یا در دوزهای بالایی مصرف کرده‌اید) فورا به پزشک خود اطلاع دهید.
عوارض ناپروکسن
در صورت مشاهدهٔ هر یک از علائم واکنش آلرژیک به ناپروکسن باید فورا به مراکز درمانی اورژانسی مراجعه کنید. علائم آلرژیک عبارتند از:
- خس‌خس سینه یا مشکل در تنفس؛
- کَهیر؛
- تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو.
در صورت مشاهدهٔ علائم حملهٔ قلبی یا سکتهٔ مغزی به مراکز درمانی اورژانسی مراجعه کنید. برخی از این علائم عبارتند از:
- درد قفسه‌سینه که منجر به درد فک یا شانه هم بشود؛
- بی‌حسی یا ضعف ناگهانی در یک طرف بدن؛
- بریده‌بریده حرف زدن و احساس تنگی نفس.
عوارض جانبی معمول ناپروکسن عبارت‌اند از:
- سوءهاضمه، سوزش سردل، درد معده، حالت تهوع؛
- سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی؛
- کبودی، خارش، جوش؛
- تورم؛
- شنیدن صدای زنگ در گوش.
در صورت ورم صورت یا گلو، درد قفسه سینه، ضعف، تنگی‌نفس، بریده‌بریده حرف زدن یا بروز مشکلاتی در بینایی یا تعادل، فورا به مراکز درمانی مراجعه کنید. اگر دچار درد معده، خستگی یا ضعف، زردی پوست یا چشم‌ها، حالت تهوع، استفراغ، خونی یا سیاه و چسبنده شدن مدفوع، ایجاد جوش‌های پوستی، کاهش یا افزایش وزنِ بدون دلیل یا تورم دست‌ها و پاها شدید، مصرف ناپروکسن را قطع کنید و به پزشک خود اطلاع دهید.
به‌طور کلی اگر سابقهٔ واکنش‌های آلرژیک به آسپرین یا سایر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی را دارید، نباید ناپروکسن مصرف کنید.
عوارض جانبی منجر به قطع آنی مصرف
در صورت مشاهدهٔ علائم زیر فورا مصرف ناپروکسن را قطع کنید و با پزشک خود تماس بگیرید:
- تنگی‌نفس (حتی اگر خفیف باشد)؛
- تورم یا افزایش وزن سریع؛
- نخستین نشانه از هرگونه جوش پوستی، حتی اگر خفیف و اندک باشد؛
- نشانه‌های خون‌ریزی معده شامل مدفوع خونی یا مدفوع سیاه، سرفهٔ خونی یا استفراغی که شبیه تفالهٔ قهوه است؛
- نشانه‌های مشکلات کبدی شامل حالت تهوع، درد بالای معده، خارش، احساس خستگی، علائم شبیه آنفولانزا، بی اشتهایی، تیرگی ادرار، مدفوعی به رنگ خاک رس، یرقان یا زردی (زرد شدن رنگ پوست یا چشم‌ها)؛
- نشانه‌های مشکلات کلیوی شامل تولید ادرار اندک یا تولید نکردن ادرار، دردناک یا مشکل بودنِ خروج ادرار، تورم در پا یا مچ پا، احساس خستگی یا تنگی‌نفس؛
- نشانه‌های کاهش گلبول‌های قرمز خون (کم‌خونی) شامل رنگ‌پریدگی پوست، احساس سرگیجه یا تنگی‌نفس، سریع شدن ضربان قلب و مشکل در تمرکز؛
- واکنش شدید پوستی مانند تب، گلودرد، تورم در صورت یا زبان، احساس سوزش در چشم‌ها، درد پوستی که پس از آن بثورات پوستی قرمز یا بنفشی ایجاد می‌شود که گسترش می‌یابد (به‌ویژه در صورت یا قسمت بالای بدن) و موجب تاول زدن و پوسته‌پوسته شدن پوست می‌شود.
تداخلات دارویی ناپروکسن
حتی اگر ناپروکسن را بدون نسخه تهیه می‌کنید نیز حتما باید تمام داروهای مصرفی خود را به داروساز یا پزشک اطلاع دهید تا از تداخل‌های دارویی با ناپروکسن (که از نظرِ بالینی مهم هستند) آگاه شوید. تاکنون بیش از ۴۰۰ دارو که با ناپروکسن تداخل دارد، شناسایی شده است. ناپروکسن تداخل‌های غذایی و الکلی فراوانی نیز دارد که باید از آنها نیز آگاه باشید و درمورد آنها با داروساز خود صحبت کنید. بیماری‌هایی (مانند فشارخون بالا) را که مصرف ناپروکسن می‌تواند روی آنها تأثیر بگذارد، هم در نظر بگیرید. به‌طور کلی باید تمام موارد تداخل‌های دارویی ناپروکسن با داروهای تجویزی، بدون نسخه، ویتامین‌ها و محصولات گیاهی مصرفی خود را مدنظر داشته باشید.
اگر از داروهای ضدافسردگی مانند سیتالوپرام (citalopram)، اس‌سیتالوپرام (escitalopram)، فلوکستین (fluoxetine (Prozac)، فلووکسامین (fluvoxamine)، پاروکستین (paroxetine)، سرترالین (sertraline) (Zoloft)، ترازودون (trazodone) یا ویلازودون (vilazodone) استفاده می‌کنید، پیش از مصرف ناپروکسن به پزشک خود اطلاع دهید. مصرف هم‌زمان هر یک از این داروها با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می‌تواند موجب شود که به‌راحتی دچار کبودی یا خون‌ریزی شوید.
اگر هر یک از داروهای زیر را مصرف می‌کنید، از پزشک یا داروساز بپرسید که آیا مصرف ناپروکسن برای شما خطری را ایجاد نمی‌کند.
- کلستیرامین (cholestyramine)؛
- سیکلوسپورین (cyclosporine)؛
- دیگوکسین (digoxin)؛
- لیتیوم (lithium)؛
- متوترکسات (methotrexate)؛
- پمترکسد (pemetrexed)؛
- فنی‌توئین (phenytoin) یا سایر داروهای ضدتشنج؛
- پروبنیسید (probenecid)؛
- وارفارین (warfarin) (یا کومادین (Coumadin) یا Jantoven) یا داروهای مشابه رقیق‌کنندهٔ خون؛
- داروهای ادرارآور (دیورتیک، diuretic) یا قرص ضدعفونی و تصفیه‌کنندهٔ آب (water pill)؛
- داروهای قلب یا داروهای فشارخون؛
- انسولین یا داروهای خوراکی دیابت.
ناپروکسن ژنریک
فرمولاسیون بسیاری از داروهای ناپروکسن و ناپروکسن سدیم (البته نه همهٔ آنها) به‌صورت داروهای ژنریک یا عمومی در دسترس قرار دارند. داروهای ژنریک داروهایی هستند که توسط هر تولیدکننده‌ای تولید و عرضه شوند و تولید آنها در انحصار تولیدکننده و شرکت دارویی خاصی نیست. این مسئله موجب می‌شود که این داروها قیمت پایین‌تری داشته باشند.
برای نمونه، آناپروکس (Anaprox) که از داروهای دارای نام تجاری است، تقریبا مشابه ناپروکسن سدیمِ Aleve است که می‌توان بدون نسخه از داروخانه‌ها تهیه کرد. یعنی با مصرف ناپروکسن سدیم بدون نسخه و ژنریکِ Aleve به همان نتایجی در تسکین درد می‌رسید که با مصرف آناپروکس گران‌تر به دست می‌آید. فقط باید از پزشک خود بپرسید که کدام دوز داروی بدون نسخهٔ معادل، برای شرایط و بیماری شما مناسب است. البته آناپروکس با تجویز پزشک به‌صورت ژنریک نیز در دسترس است.
خطرات احتمالی مصرف ناپروکسن برای قلب
شاید شنیده باشید که ناپروکسن نسبت به سایر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، مانند ایبوپروفن، دیکلوفناک، ملوکسیکام یا سلکوکسیب داروی ایمن‌تر و کم‌خطرتری برای قلب است. ولی این موضوعِ بحث‌برانگیزی است. به گفتهٔ FDA مطالعات موجود به‌اندازهٔ کافی قوی نیستند و این مطالعات به‌صورتی طراحی نشده‌اند که نشان بدهند که آیا یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی از هریک از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی دیگر برای قلب بی‌خطرتر است. به‌علاوه، در زمان تعیین ایمنی هر دارو برای هر بیمار، باید به عوامل خطری مانند بیماری‌های دیگر فرد، سایر داروها و تداخلات دارویی، دوزهای موردنیاز و طول مدت درمان نیز توجه داشته باشیم.
از سال ۲۰۰۵ طبق قوانین برچسب‌گذاری باید کادر هشداردهنده‌ای روی تمام داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی قرار داده شود که در آن، افزایش خطرات قلبی‌عروقی مانند حملهٔ قلبی و سکتهٔ مغزی بیان شده است. هشدار موجود در تمام برچسب‌های داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی نشان می‌دهد که این گروه از داروها می‌توانند موجب افزایش خطر مشکلات قلبی و عروقی جدی و گاه مرگ‌بار (مانند حملهٔ قلبی و سکتهٔ مغزی) شوند. اگر مشکلات قلبی داشته باشید یا از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی در دورهٔ زمانی طولانی یا در دوزهای بالا استفاده کنید، این خطر افزایش خواهد یافت. البته مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ نشان داد که خطر مشکلات قلبی در دوزهای بالای دارو در نخستین ماه مصرف آن افزایش می‌یابد. به‌علاوه، در برچسب داروها هشدار داده می‌شود که نباید از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی قبل یا بعد از عمل جراحی بای‌پس قلب (پیوند بای‌پس شریان کرونر یا CABG) استفاده شود.
آسیب‌های احتمالی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی به معده یا روده
در کادرهای هشداردهندهٔ برچسب ناپروکسن درمورد عوارض جانبی مهم این دارو برای خون‌ریزی معده و روده نیز به بیماران هشدار داده می‌شود. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می‌توانند موجب افزایش خطر جدی و گاه مرگ‌بار زخم معده و خون‌ریزی معده شوند. بیماران سالمندی که بالای ۶۵ سال سن دارند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند و ممکن است که این عوارض بدون هیچ‌گونه علائم هشداردهنده‌ای ایجاد شود. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می‌توانند دیورتیکولیت روده (التهاب دیورتیکول‌های جدار روده) را نیز بدتر کنند و بیمارانی که سابقهٔ دیورتیکولیت دارند، باید درمورد بی‌خطر بودنِ استفاده از این داروها با پزشک خود صحبت کنند.
از مصرف آسپرین و سایر داروهای ضدانعقادخون مانند وارفارین، الیکوییس (Eliquis)، زارلتو (Xarelto) و پراداکسا (Pradaxa) با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی پرهیز کنید. پیش از مصرف هم‌زمان این داروها با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی با پزشک خود مشورت کنید، زیرا ممکن است که با این کار خطر خون‌ریزی جدی در شما افزایش پیدا کند.
کلام آخر
ناپروکسن و تمام داروهای دیگر را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. هرگز مصرف داروهای خود را به دیگران توصیه نکنید و از ناپروکسن فقط برای مشکلی که برای آن تجویز شده، استفاده کنید. همیشه با پزشک یا ارائه‌دهندهٔ خدمات بهداشتی خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که اطلاعات بیان‌شده دراین مقاله با شرایط شما نیز سازگار است.
شما سابقه مصرف قرص ناپروکسن را داشته‌اید؟ اگر داشته‌اید، خوب است از تأثیرگذاری، عوارض جانبی و تجربه مصرف آن برای ما و مخاطبان بگویید.
