ریزش مو و خالی‌شدن بخش‌هایی از سر، از ناگوارترین اتفاقاتی است که می‌تواند برای هریک از ما رخ بدهد. کاشت مو برای زنان و مردان، ناجی سرهایی است که به‌شکلی دردناک، از لشکر موهایشان کم می‌شود. عمل‌های ترمیم و کاشتن مو در بیش از ۹۰ درصد مردان با نتایج مطلوب همراه است؛ همین باعث شده است مو کاشتن برای زنان هم از موضوعات روز دنیای زیبایی و پزشکی شود. اما ماجرا از این قرار است که آیا این روش برای بانوان محترم هم به اندازه آقایان کاربرد خواهد داشت؟ به نظر می‌رسد داستان پیچیده‌تر از اینهاست و خانم‌ها برای کاشتن مو با مسیر پیچیده‌تر و سخت‌تری روبه‌رو هستند. در این مقاله، از کاشت موی زنان و مراحل و چالش‌هایش خواهید خواند.
تفاوت ریزش مو در زنان و مردان چگونه است؟ | الگوی ریزش مو در زنان و مردان متفاوت است؟ | کاشت مو برای زنان با چه ویژگی‌هایی مناسب‌تر است؟ | ارزیابی بخش گیرنده و دهندهٔ موی سر چگونه است؟ | فولیکولار یونیت و چگالی مناسب آن | فاصله اینترفولیکولار یونیت |
روند سنجش ویژگی‌های بخش دهنده برای کاشت مو | کیفیت موهای دهنده برای کاشت مو | ارزیابی انتظارات بیمار از کاشت مو برای زنان | روش‌ها و تکنیک‌های کاشت مو برای زنان چیست؟ |بخش دهنده مو | بخش گیرنده مو | روند کاشت مو برای افراد بی‌مو | ترمیم مو بعد از عمل‌های جراحی | نقش نژاد و جنس موها در پیوند و کاشت | عوارض جانبی کاشت مو برای زنان چیست؟ | نتیجه‌گیری
تفاوت ریزش مو در زنان و مردان چگونه است؟
الگوی ازدست‌رفتن موهای زنان با مردان متفاوت است. ریزش مو فقط در تعداد اندکی از زن‌ها به‌شکلی است که امکان کاشت و ترمیم مو را فراهم می‌کند. ریزش مو در زنان معمولا با ریزش‌های پراکنده همراه است؛ یعنی تمام بخش‌های سرشان با ریزش‌هایی مواجه می‌شود که امکان استفاده از موهای بخش‌هایی مانند پشت و کناره‌های سر برای کاشت مو در نواحی بی‌مو را از بین می‌برد. در مردها، اوضاع بهتر است. معمولا ریزش مو به این شکل اتفاق نمی‌افتد و می‌توان به‌کمک برداشتن مو از نواحی پشت و کناره‌های سر، فکری به حال قسمت‌هایی از سر کرد که از مو خالی شده‌اند.
به بخش‌هایی از سر که امکان برداشتن مو برای کاشت و ترمیم نواحی دیگر وجود دارد، بخش‌های ثابت و پایا (stable site) گفته می‌شود. در بخش‌های پایا و ثابت سر، موها و فولیکول‌های آن بخش، تحت تأثیر دی‌هیدروتستوسترون قرار نمی‌گیرند. دی‌هیدروتستوسترون (DHT) ماده‌ای است که باعث کاهش فولیکول‌های مو در بخش‌های مختلف سر می‌شود. کاهش فولیکول‌های مو و اثرگذاری دی‌هیدروتستوسترون در مردان باعث طاسی با الگوی مردانه (ریزش موی آندروژنیک) یا آلوپسی آندروژنیک می‌شود. ریختن موها هم دسته‌بندی‌ها و انواع مختلفی دارد؛ مثلا علاوه بر ریزش موی آندروژنیک، ریزش موی سکه ای یا آلوپسی آره تا هم وجود دارد که در مردان و زنان به یک میزان دیده می‌شود.
الگوی ریزش مو در زنان و مردان تفاوت دارد؟
الگوی ریزش مو در زنان متفاوت است. نواحی مختلفی از سر که از آنها برای کاشت می‌توان مو برداشت، کمی ناپایدار است؛ یعنی مانند مردان، بخش‌هایی از موهای سر در بعضی از نواحی سالم باقی نمی‌ماند. دی‌هیدروتستوسترون‌های کُشنده فولیکول‌ها مانع از آن می‌شوند که موها در بخش‌هایی از سر سالم بمانند؛ یعنی حتی اگر از بخش‌های مودار سر هم مو و فولیکول‌ها را برداریم و به قسمت‌های خالی از مو ببریم، باز هم امکان ریزش مو در قسمت‌های جدید وجود خواهد داشت. پس یادتان باشد که در کاشت مو برای زنان به این موضوع دقت کنید. هر پزشکی که بدون درنظرگرفتن این نکات مهم، اقدام به برداشتن مو از بخش‌های ناپایدار سر کند و آنها را در بخشی دیگر از سر به کار گیرد، فردی غیرمسئول است که فقط به‌دنبال منافع مادی خودش می‌گردد.
خط رویش مو در قسمت جلوی سر مردان و زنان هم متفاوت است. برخلاف مردان، زنانی که دچار ریزش مو می‌شوند، همچنان موهای جلوی سر خود را از دست نمی‌دهند. در واقع، زنان نباید نگران ازدست‌رفتن موهای جلوی سر باشند و در بیشتر موارد، نیازی به کاشت مو در اطراف صورت و بالای پیشانی برایشان وجود ندارد. اما ازدست‌رفتن موها در بالا و ناحیه پشت‌سرشان رخ می‌دهد. کاشت مو برای زنان و مردان با پُرپشت‌شدن موها همراه نیست بلکه فقط از بخشی از سر، برای پوشاندن ناحیه خلوت و خالی دیگر استفاده می‌شود.
کاشت مو برای چه زنانی مناسب‌تر است؟
براساس گزارش‌های علمی، فقط درصد اندکی از زنان هستند که کاشت مو برایشان نتایج مطلوب به همراه می‌آورد. به‌عبارت‌دیگر، دو تا پنج درصد زنان از کاشت مو نتیجه می‌گیرند. آنها کسانی هستند که:
- به‌خاطر فشارهای مکانیکی مانند استفاده زیاد از سشوار دچار ریزش مو شده‌اند یا ریزش مو در آنها غیرهورمونی است.
- به‌واسطهٔ جراحی‌های زیبایی و پلاستیک قبلی در نواحی برش‌خورده برای جراحی دچار ریزش مو شده‌اند.
- دارای الگوی ازدست‌رفتن مویی شبیه ریزش موی مردان هستند و نواحی خاصی از سرشان دچار کم‌مویی و بی‌مویی می‌شود. مثلا خط رویش مو در ناحیه جلوی سر به‌سمت عقب می‌رود، در ناحیه فرق و بالای سر دچار کم‌پُشتی مو می‌شوند و بخش‌هایی از موهایشان تحت‌تأثیر ریزش موی هورمونی نیست.
- موهایشان را به‌خاطر اتفاقات ناگهانی و حوادثی مانند سوختگی، زخم، تصادف یا سوختن با مواد شیمیایی از دست داده‌اند.
- دچار ریزش موی حاشیه‌ای در ناحیه آستانه پیشانی شده‌اند. این وضعیت به ریزش مویی شبیه است که به‌خاطر فشارآوردن به موها مثلا سفت‌بستن آنها با کِش سر به وجود می‌آید.
ارزیابی بخش گیرنده و دهندهٔ موی سر چگونه است؟
بعد از اینکه پزشکان، سوابق بیمار و سلامتشان را بررسی می‌کنند، باید به‌سراغ ارزیابی بخش‌های دهنده و گیرنده مو بروند. به بخشی از سر که قرار است در آن کاشت انجام شود، گیرنده و به بخشی از آن که مو را به قسمت دیگر می‌دهد، دهنده می‌گویند. بخش دهنده باید ۶ ویژگی اساسی داشته باشد:
- حجم و چگالی مناسب فولیکولار یونیت؛
- فاصله اینترفولیکولار یونیت؛
- قطر محوری مناسب مو؛
- رنگ مناسب؛
- بافت مناسب؛
- موج مناسب.
فولیکولار یونیت و چگالی مناسب آن
برای کاشت مو، قطر مو باید اندازه‌گیری شود. به‌کمک اندازه‌گیری قطر موهاست که می‌توان چگالی فولیکولار یونیت را سنجید. حالا، پرسش این است که فولیکولار یونیت به چه معناست. فولیکولار یونیت به تعداد تارهای مویی گفته می‌شود که در یک گروه از فولیکول‌های مویی در کنار هم وجود دارند. فولیکول‌های مو هم دستگاهی پوستی در بدن پستانداران است که مو تولید می‌کند. پس واحد فولیکولار یا همان فولیکولار یونیت، همان دسته‌هایی از جوانه‌های موست که در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و به‌کمک آنها می‌توان کار رشد مو و کاشت مو را انجام داد.
برای کاشت مو در نواحی خالی از موی سر، از دسته‌های فولیکولی مو استفاده می‌شود. این دسته‌ها برداشته می‌شوند و در بخش‌های خالی کاشته می‌شوند. شخصی گزینه‌ای خوب برای کاشت موست که در هر واحد فولیکولار مویی، صاحب ۲ تا ۳ تار مو باشد. از قطر موها برای اندازه‌گیری و سنجش چگالی فولیکولار یونیت استفاده می‌شود. دستگاهی هم وجود دارد که به آن دنسیتومتر یا غلظت‌سنج می‌گویند. به‌طور معمول، ۱۰ عدد فولیکولار یونیت مختلف با دستگاه دنسیتومتر یا غلظت‌سنج اندازه‌گیری می‌شود و میانگین تعداد موها در هر گروه فولیکولار به دست می‌آید.
یعنی با این دستگاه، تعداد موهایی که در کنار یکدیگر تشکیل یک گروه و واحد فولیکولار می‌دهند به‌راحتی اندازه‌گیری می‌شود. اگر چگالی متوسط فولیکولار یونیت‌ها کمتر از ۱٫۵ مو در هر واحد فولیکولار باشد، احتمالا کاشت مو برای زنان به نتیجه‌ای مطلوب نمی‌رسد.
در تصویر بالا، در قسمت A، دستگاه دنسیتومتر را می‌بینید: همان دستگاهی که تعداد فولیکول‌های مو برای اهدا به بخش‌های خالی را اندازه‌گیری می‌کند. قسمت B، سر شخصی را نشان می‌دهد که وضعیت خوبی از لحاظ بخش دهنده مو ندارد. اما در شکل C، وضعیت فولیکول‌های فرد بهتر است.
روش کاشت مو برای زنان با فولیکول‌های مویی نواحی پُرپشت
به‌طورکلی، تهیه واحدهای فولیکولی از روش‌های متداول و رایجی است که متخصصان برای کاشت مو از آن بهره می‌برند. نتیجه این روش از کاشت مو بسیار طبیعی است. با استفاده از بخش‌هایی از سر که دارای پوشش موی مناسبی هستند، امکان کاشت مو در نواحی خالی با این روش به وجود می‌آید. استخراج واحدهای فولیکولی از نواحی سالم موهای سر و کاشت آنها در بخش‌های خالی بسیار رایج است. در این روش، جراحان از وسیله‌ای به نام پانچ استفاده می‌کنند. به‌کمک پانچ، فولیکول‌های مو را از بخش‌های پُشتی و کناری سر، برمی‌دارند و در نواحی خالی می‌کارند.
فاصله اینترفولیکولار یونیت
فاصله اینترفولیکولار یونیت هم از ویژگی‌هایی است که باید درباره بخش دهنده مو بررسی شود. فاصله اینترفولیکولار همان فاصله میان فولیکول‌های هر واحد است که در بخش قبل بررسی کردیم. در واقع، این فاصله به چگالی موها در هر واحد از فولیکول‌ها و موهای در کنار هم اشاره دارد. علاوه بر این فاصله، قطر موها هم باید اندازه‌گیری و بررسی شوند. البته سنجش این موارد به‌ویژه در هنگام مراجعه بیمار به مطب، کار سختی است.
روند سنجش ویژگی‌های بخش دهنده برای کاشت مو
این موارد و ویژگی‌های دیگر بخش دهنده مو را می‌توان با مشاهده و معاینه بررسی کرد و سنجید. روندی که برای سنجش ویژگی‌های بخش دهنده مو استفاده می‌شود معمولا از طریق فُرمی پیگیری می‌شود که امکان رسیدن به جمع‌بندی درباره بیمار را ممکن می‌کند.
این فرم‌ها روند کار را سریع و ساده می‌کنند و باعث می‌شوند که عمل به‌سادگی پیش برود. در واقع، فرم‌های ساده‌ای برای معاینه و بررسی وضعیت موهای فرد برای کاشت مو وجود دارد که در آنها برای ارزیابی ویژگی‌های موی فرد، از صفت‌های کیفی استفاده می‌شود؛ مثلا می‌گویند میزان نرمی موها کم/ متوسط/ زیاد است.
کیفیت موهای دهنده در کاشت مو برای زنان
استفاده از موهای موج‌دار، زِبر و قطور در بخش دهنده، نتایج بهتری به همراه دارد و باعث می‌شود موهایی که کاشته می‌شوند، ضخیم‌تر دربیایند و سطح پوست سر هم بهتر پوشانده شود. اما اگر موهای دهنده صاف، نازک و ابریشمی باشد، نتیجه به خوبی موهای زبر و موج‌دار نخواهد شد.
هرقدر تضاد رنگی میان موهایی که کاشته می‌شود و پوست سر کمتر باشد هم پوشانده‌شدن سطح سر بهتر خواهد بود؛ مثلا تضاد میان پوست سفید سر و موهای مشکی بسیار زیاد است و پوشش کف سر نسبت به حالتی که موی سر بلوند یا نقره‌ای و پوست آن زیتونی و نیمه‌روشن است بسیار کمتر خواهد بود.
نتیجهٔ بررسی ویژگی‌های مختلف مو در بخش‌های دهنده و گیرنده در پرونده فرد قید می‌شود و به پیش‌بینی بهتر نتیجۀ کار کمک می‌کند. ضمن اینکه، گرید (grade) یا درجه‌ای از سطح پوشانندگی پوست سر با موهای دهنده هم برای هر بیمار در نظر گرفته می‌شود. این درجه‌بندی برای بیمار هم قابل‌درک است و به او دید مناسبی از نتیجه نهایی کار می‌دهد. قبل از کاشت مو برای زنان باید به قابلیت‌هایی مانند امکان مدل‌دادن، رنگ کردن مو و حجم‌دادن به مو هم توجه شود. با مشخص‌کردن این موضوعات، دید بهتری درباره نتیجهٔ کار در بیمار به وجود می‌آید.
ارزیابی انتظارات بیمار از کاشت مو برای زنان
انتظارات بیماران زن نسبت به بیماران مرد در کاشت مو متفاوت است. یعنی ابعاد روانی این کار برای دو جنس با یکدیگر فرق می‌کند. بنابراین در کاشت مو برای زنان باید حواستان به تفاوت‌های روانی میان مرد و زن باشد. اثرات منفی ریزش مو روی زنان بسیار بیشتر از مردان است. به همین دلیل در کاشت مو هم انتظارات بیشتری نسبت به مردان دارند و به سادگی از نتیجهٔ کار راضی نمی‌شوند.
نتیجهٔ نهایی کاشت مو برای زنان تقریبا هیچ‌گاه کاملا مطابق میل آنها نیست. به همین خاطر، لازم است که قبل از کاشت با آنها درباره نتیجهٔ احتمالی کاملا صحبت و پیش‌بینی‌هایی درباره شکل نهایی عمل مطرح شود. نظر دوستان، آرایشگر و افراد دیگر هم روی رضایت زنان از نتیجهٔ کاشت مو اثر دارد. برای همین است که باید درباره نتیجهٔ نهایی کار کاشت با زنان به‌خوبی از قبل صحبت شود.
در نهایت، بیمار باید بداند که ریزش مو، فرایندی در جریان است. یعنی اگر دچار ریزش مو هستید با کاشت مو نمی‌توان جلوی آن مشکل را گرفت. آگاهی و پذیرش این وضعیت باعث می‌شود که فرد، انتظارات معقول‌تری نسبت به کاشت مو برای زنان داشته باشد. علاوه بر اینها، باید به مقوله مشکلات درمان‌زاد یا درمانشی هم در فرایند کاشت دقت داشت. [مشکلات درمان‌زاد مشکلاتی هستند که ممکن است در پِی استفاده از یک دارو یا انجام یک عمل در فرد به وجود بیایند.]
روش‌ها و تکنیک‌های کاشت مو برای زنان چیست؟
تکنیک‌های کاشت مو در مردان و زنان یکسان است. درباره این تکنیک‌ها زیاد صحبت می‌شود. در این بخش، فقط برخی از جزئیات کار را مطرح می‌کنیم. انتخاب تکنیک مناسب برای کاشت مو به وضعیت بیمار بستگی دارد. انتخاب تکنیک مناسب از پنج اصل پیروی می‌کند:
- باید روشی انتخاب شود که زخم‌ها و جراحت در حین عمل را به حداقل برساند.
- در صورت لزوم باید پوست سر در نواحی بی‌مو و کچل برداشته شود.
- از پیوندهای مویی با اندازه‌های مختلف استفاده شود تا ویژگی‌های موهای بخش دهنده به‌خوبی و کامل به بخش گیرنده منتقل شود.
- از موهای بخش دهنده به‌خوبی محافظت و از آنها برای کاشت مو در نواحی بی‌مو استفاده شود تا امکان پوشاندن بیشتر پوست سر به وجود بیاید.
- موهای نازک محکم و قوی شوند و به فولیکول‌های اطراف موها آسیبی وارد نشود.
بخش دهنده مو
معمولا موهای پس سر (در ناحیه بالاتر از پشت گردن) برای دادن مو به بخش‌های دیگر و پیوندزدن با قسمت‌های خالی سر، از کیفیت بیشتری برخوردار است. برای پیوند مو در نواحی ابرو و کناره‌های سر هم بهتر است از موهای نازک‌تر مانند موهای پشت گردن و قسمت پایینی پوست سر استفاده شود. برای کسانی که موهای زیادی برای انتقال به بخش‌های بی‌مو ندارند، از روش برداشتن ردیفی موهای سالم برای پیوندزدن استفاده می‌شود.
به‌طورکلی، ایجاد منافذ بیضی روی پوست سر برای کاشت موها، مانع از زخم‌شدن سر می‌شود و دیگر نیازی نیست که شکاف‌ها و منافذ ایجاد‌شده برای دریافت موی پیوندی، دست‌کاری شوند. تیغ‌های کرومی با کالیبر (۰-۴) برای جلوگیری از ایجاد زخم‌ها در فرایند کاشت، استفاده می‌شوند. احتیاط در فرایند کاشت مو بسیار ضروری است چون احتمال ایجاد زخم‌هایی هست که ممکن است منجر به جراحت و ازدست‌رفتن موها شود.
بخش گیرنده مو
به‌طورکلی، برای آماده‌کردن بخش‌هایی از پوست سر، که قرار است کاشت در آنجا انجام شود، از سوزن یا پانچ‌های کوچک (ابزار مخصوص به‌وجودآوردن سوراخ‌ها و منافذ ریز در سر) استفاده می‌شود. در افرادی که به ریزش موی نوع یک و دو دچار هستند، پوست سر در برابر زخم و شکاف‌های جراحی و برش‌ها بسیار حساس است و امکان دارد بعد از عمل کاشت، در نواحی مذکور التهاب رخ دهد.
برای پرهیز از چنین عوارضی، استفاده از سوزن‌های مدل ۱۸-نُکور (18-gauge No-Kor) توصیه می‌شود. پوست سر زنان هم به‌طور معمول از مردان نازک‌تر است. شکاف‌هایی با عمق اندک (۱٫۵ تا ۲ میلی‌متر) ایجاد می‌شوند تا قابلیت پذیرش پیوندهای مویی یک‌میلی‌متری را داشته باشند و احتمال به‌وجودآمدن کیست‌های روی سطح پوست را کاهش بدهند.
مکان قرارگیری پیوندهای موی تازه روی سر بیمار هم باید کاملا با توافق او انتخاب شده باشد. لازم است سلیقه و مدل مویی که بیمار در نظر دارد، در کاشت و پیوند مو در نظر گرفته شود. در ریزش موی نوع یک و دو معمولا از کاشت برای پوشاندن موهای آستانه پیشانی استفاده می‌کنند. زمانی که خط رویش مو در آستانه پیشانی به اندازه کافی حجیم باشد، موهای پیوندی بزرگ‌تری برای قرارگرفتن در منافذ ۲ تا ۲٫۵میلی‌متری یا منافذ بیضی‌شکل روی قسمت‌های پشتی پوست سر استفاده خواهند شد و موها حجیم‌تر به نظر خواهد رسید.
روند کاشت مو برای افراد بی‌مو
برای کسانی که باید خط رویش موهایشان ترمیم شود از روش کاشت فولیکولار یونیت استفاده می‌کنند. بعضی از بیماران، به‌ویژه مبتلایان به ریزش موی نوع دوم، در سرشان قسمت‌های خالی و بی‌موی قابل‌ملاحظه و البته بخش‌های مویی دهندۀ اندکی دارند؛ یعنی موهایی که بتوان از آنها برای پیوندزدن در بخش‌های دیگر استفاده کرد در این افراد چندان جالب نیست.
چگالی فولیکولار موی این دسته از افراد معمولا کمتر از ۱٫۵ مو در هر واحد است. برای زنانی که چنین وضعیتی دارند، بی‌مویی بسیار ناراحت‌کننده و عاملی است که آنها را برای کاشت مو تحریک می‌کند. حتی اگر نتیجه‌ای در کار نباشد، آنها شانس خود را امتحان می‌کنند. در این شرایط، سوراخ‌ها و منافذ لازم برای کاشت مو روی پوست سر ایجاد می‌شود و از پیوندهایی با ضخامت ۲٫۵ تا ۴ میلی‌متر برای کاشت استفاده می‌کنند.
نتیجهٔ کاشت مو برای زنان با این وضعیت زیاد مطلوب و چشمگیر نیست؛ چون پیوندهای بزرگی که برای کاشت استفاده شده است، حامل موهای ظریفی هستند که حجم و چگالی واحد فولیکولارشان اندک است و فاصله میان فولیکول‌های مویی‌شان هم زیاد نیست؛ البته برخی از بیماران هم از نتیجه راضی می‌شوند و حتی تمایل دارند که بار دیگر این فرایند کاشت را امتحان کنند.
ریزش موی نوع سوم در زنان معمولا الگویی مشابه ریزش موی مردان دارد. بنابراین با تکنیک‌های کاشت مو برای آنها خط رویش موی مصنوعی ایجاد می‌شود و با روش پیوند واحدهای فولیکولار مویی که در هر واحد پیوندزدن مو، یک تا دو مو گنجانده شده، سعی بر پُرکردن سطح سر فرد می‌شود. دسته‌های کاشت پرتعدادتر هم در نواحی پشت موهای پیوندی اولیه، کار گذاشته می‌شود. با این روش، موهای تُنُک و کم‌پشت حجیم‌تر و پُرتر می‌شوند. فاصله میان شکاف‌ها و منافذ روی پوست سر برای دریافت موی پیوندی هم معمولا ۱ تا ۱٫۵ میلی‌متر است.
ترمیم مو بعد از عمل‌های جراحی
ترمیم مو بعد از عمل‌های جراحی زیبایی مانند کشیدن پوست برای از بین بردن چین و چروک ها ازجمله تقاضاهای پرشماری است که زنان دارند. نتیجهٔ این کاشت مو برای زنان معمولا در همان جلسه نخست هم رضایت‌بخش است. خالی‌شدن ابروها هم با ترمیم از بین می‌رود. البته برای این کار نیاز به دو جلسه یا بیشتر وجود دارد. بیماران باید بدانند که ابروی کاشت و پیوندی حالت بیضی و فِر دارد و بیشتر از ابروی عادی، نیاز به اصلاح و رسیدگی خواهد داشت.
کاشت ابرو و موهای کنار صورت نیاز به دقت بیشتری دارد. منافذ دریافت موی تازه برای کاشت باید با دقت روی پوست ایجاد شود. برای کاشت ابرو، معمولا منافذ و سوراخ‌هایی با زاویه ۱۰ درجه از پوست روی آن ایجاد می‌شوند. منافذ برای کاشت موهای اطراف صورت هم با فاصله ۳۰ درجه از پوست به وجود می‌آیند و تلاش می‌شود که جهت رشد مو به‌سمت گوش‌ها و طرفین صورت باشد.
ترمیم مو می‌تواند خالی‌شدن پوست سر بر اثر زخم، سوختگی و جراحت را هم پوشش بدهد. در مواردی که ناحیه بالای سر به‌خاطر یک زخم یا جراحی نیاز به کاشت مو دارد هم نتیجه‌ای مطلوب به وجود می‌آید. کیفیت پوست سر فرد هم در بهترشدن نتیجهٔ کاشت اثر دارد. موهای کاشته‌شده روی بافت زخم‌ها با احتمال ۵۰ تا ۷۰ درصد احتمال رشد دارند؛ اما این رقم برای پوست سر سالم به ۹۵ درصد می‌رسد. بعد از کاشت، احتمالا موها حالتی زبر پیدا می‌کنند اما به‌مرور و با گذر سال‌ها، این حالت از بین می‌رود و مو طبیعی‌تر می‌شود.
نقش نژاد و جنس موها در پیوند و کاشت مو برای زنان
نژاد و خصوصیت موها هم در کاشت مو برای زنان مهم است؛ مثلا زنان آمریکایی‌ـ‌آفریقایی دارای موهای حجیم و ضخیم هستند و کاشت مو در آنها با پوشش‌دهی مطلوب پوست سر همراه است. موهای زنان آسیایی هم زبر و صاف است و رنگ پوست سرشان هم به رنگ زیتونی می‌زند؛ به همین خاطر، این زنان نتیجه خوبی از کاشت مو می‌گیرند. موهای مشکی با پیوند موهای بلندتر حالتی طبیعی خواهند داشت اما ماهیت و جنس زبر موهای زنان آسیایی، بدون استفاده از موهای پیوندی کوتاه‌تر، کمی خالی به نظر خواهد رسید.
برای افرادی که ازنظر روانی، پزشکی و جسمی، گزینه‌های خوبی برای کاشت مو نیستند، موارد انتخاب اندکی وجود دارد؛ مثلا باید به‌سراغ استفاده از کلاه‌گیس بروند، با گریم و اضافه‌کردن مو به سرشان، کم‌پشتی آن را پوشش بدهند یا از دارویی مانند ماینوکسیدیل و آلداکتون استفاده کنند. البته مصرف این داروها باید محدود باشد و کاربردشان هم چندان زیاد نیست.
عوارض جانبی کاشت مو برای زنان چیست؟
عوارض کاشت مو برای زنان بسیار اندک است؛ البته باید بدانید که عوارض احتمالی این کاشت در مردان و زنان مشابه خواهد بود. باز هم یادآوری می‌کنیم که چون انتظارات زنان از کاشت معمولا بیشتر از آقایان است، احتمال اینکه در پایان کار ناراضی باشند هم بیشتر خواهد بود. به همین خاطر، پزشکان باید این موضوع را قبل از عمل در نظر بگیرند.
یکی از تفاوت‌های اساسی میان زنان و مردان در کاشت مو، احتمال شکل‌گیری تلوژن (telogen) در نواحی اطراف موها بعد از عمل است. تلوژن هم همان طور که گفته شد، قطع ناگهانی رشد طبیعی مو است و در آن، طول و قطر موها کاهش پیدا می‌کند. البته نمی‌توان پیش‌بینی دقیقی کرد که چه افرادی بعد از کاشت مو، در حوالی موهای کاشته‌شده دچار این ریزش موی موقتی می‌شوند. به‌طور معمول، چنین ریزشی دو تا چهار هفته بعد از کاشت مو رخ می‌دهد و تقریبا دو تا سه ماه هم ادامه پیدا می‌کند؛ سپس، موهای ریخته‌شده به‌تدریج و دوباره شروع به رویش می‌کنند. تلوژن موقتی است اما می‌تواند نگرانی و دلهرهٔ زیادی به فردی تحمیل کند که عمل کاشت را انجام داده و قبلا دچار مشکلات ریزش مو بوده است.
نتیجه‌گیری
معمولا در تمام جوامع از زنان انتظار می‌رود که موهایی زیبا و پرپشت داشته باشند. همه دوست دارند موهایی زیبا داشته باشند و به‌واسطهٔ امکان کاشت مو برای زنان و تکنیک‌های دقیق آن، تعداد زنانی که میل به انجام این کار دارند، زیاد است. کاشت هنرمندانه موها و پیوندها در اندازه‌های مختلف و دقت بالای این عمل حساس به زنان کم‌مویی که در سال‌های گذشته، امکان استفاده از این درمان را نداشته‌اند هم اجازهٔ کاشت مو و گرفتن نتایج مطلوب را می‌دهد؛ البته کماکان باید در کاشت مو برای زنان به وضعیت بیمار دقت شود، چون احتمال دارد که همۀ تلاش‌ها و هزینه‌ها برای بعضی از افراد بی‌پاسخ بماند.
