رابطه لانگ دیستنس چیست؛ چطور با وجود فاصله جغرافیایی رابطه‌مان را مدیریت کنیم؟
رابطه لانگ دیستنس همان طور که از نامش پیداست، به ایجاد رابطه عاطفی از راه دور گفته می‌شود. رابطه لانگ دیستنس می‌تواند به شکل‌های مختلفی باشد. به همین دلیل، بررسی آنها کمی دشوار است. در اصل، روابط لانگ دیستنس باید به انتخاب خود زوجین صورت گیرد. با این حال، بسیاری از روابط هستند که به‌دلیل اجبار ایجاد شده‌اند، ولی جزو این روابط در نظر گرفته می‌شوند. در این مطلب، درباره این نوع رابطه و اینکه آیا درست هست یا نه صحبت خواهیم کرد.
دلایلی که شاید باعث شود زوجین جدا از هم زندگی کنند
بسیاری از زوج‌ها ممکن است به‌خاطر چنین دلایلی جدا از هم زندگی کنند:
- در دانشگاه‌های مختلف تحصیل می‌کنند؛
- یکی از آنها یا هر دو در زندان به سر می‌برند؛
- به‌واسطه شغلشان (پزشک،معلم،نظامی و…) در شهر یا کشور دیگری سکونت دارند؛
- یکی از آنها یا هر دو به‌خاطر مراقبت از والدین پیرشان نقل‌مکان کرده‌اند.
متأسفانه آمارهایی که درباره این نوع رابطه وجود دارد تا حدودی ناقص است. در نظرسنجی‌هایی که تاکنون انجام شده است از زوج‌ها نپرسیده‌اند چرا باهم زندگی نمی‌کنند. از سوی دیگر، مشخص نشده است که چه‌مدت از هم جدا بوده‌اند. سوم نیز اینکه برخی افراد حتی یک سفر کاری را که در آن فقط یک پیام یا ایمیل به همسرشان فرستاده بودند جزو روابط لانگ دیستنس حساب کرده بودند. به همین دلایل، نمی‌توان روی آماری که تاکنون ارائه شده است اتکا کرد.
اگر از آمار دقیق بگذریم، حقیقتی مسلم وجود دارد و آن این است که به‌لطف پیشرفت‌های فناوری و اقتصادی، رابطه لانگ دیستنس امروزی حتی با روابط از راه دور ۱۵ سال پیش متفاوت است. این پیشرفت‌ها رابطه را طوری شکل می‌دهد که طرفین تا حد زیادی حس می‌کنند در یک اتاق و کنار هم هستند.
دو عامل مهم در انتخاب رابطه لانگ دیستنس؛ درآمد و تحصیلات
درست است که فناوری‌های ارتباطیِ فراوان و آنی می‌توانند به زوج‌هایی که تصمیم دارند رابطه لانگ دیستنس داشته باشند کمک کند تا این فاصله جغرافیایی را کنترل کنند، اما نیروهایی قوی‌تر از جمله بازار کار و جغرافیا و هنجارهای جنسیتی هم هستند که برخی از زوجین را در موقعیتی قرار می‌دهند که مجبور می‌شوند روابط لانگ دیستنس را انتخاب کنند.
تجزیه‌وتحلیلی آماری در سال ۲۰۰۰ نشان داد که هرچه فرد تحصیل‌کرده‌تر باشد، احتمال انتخاب روابط لانگ دیستنس بیشتر می‌شود. دلیلش این است که احتمال یافتن شغل یا راه‌اندازی کسب‌وکار در بازارهای خاص یا مناطق جغرافیایی ویژه‌ای که این مشاغل در آنجا متمرکز شده‌اند برای این افراد بیشتر می‌شود.
نمونه‌ای از یک رابطه لانگ دیستنس موفق
استنلی ۲۵ساله مدیر شبکه یک رستوران زنجیره‌ای است. او به‌دلیل مسائل شغلی، جدا از همسرش آنجلا زندگی می‌کند. استنلی در کارولینای جنوبی اقامت دارد و تقریبا تمام روز با آنجلا که در ویرجینیا زندگی و کار می‌کند در ارتباط است. فاصله این دو ایالت به‌اندازه ۶ ساعت رانندگی است و بنابراین، آنها داوطلبانه تصمیم گرفته‌اند در دو محیطِ جداگانه کار و زندگی کنند.
استنلی از هر فرصت کوتاهی که برای استراحت پیدا می‌کند استفاده می‌کند و با آنجلا به‌صورت تصویری گپ می‌زنند. حتی در خودرو باهم تماس می‌گیرند و در پایان روز، با استفاده از وب‌سایت‌هایی که امکان تماشای تلویزیون را به‌شکل مشترک به آنها می‌دهد سریال می‌بینند. استنلی می‌گوید: «تقریبا مثل اینه که کنار هم توی یه اتاقیم.»
شاید روشی که استنلی و آنجلا از آن برای حفظ رابطه‌شان استفاده می‌کنند برای کسانی که با اینترنت و تلفن‌های هوشمند سروکار دارند چیز مهمی نباشد. با این حال، می‌توان گفت با توجه به نمونه‌های ناموفق فراوانی که در این نوع روابط دیده‌ایم، حیرت‌آور است که دو نفر جدا از هم زندگی کنند و بدون نگرانی، بتوانند رابطه‌شان را تا این اندازه خوب حفظ کنند.
آیا در گذشته هم این دست روابط وجود داشت؟
به‌سختی می‌توان گفت که در نسل‌های گذشته، رابطه لانگ دیستنس عادی بوده است یا نه. برخی پژوهشگران بر این باورند که این قبیل روابط قبلا هم وجود داشته‌اند.
در گذشته که هنوز تماس‌تصویری و حتی تلفن اختراع نشده بود، نامه‌نگاری امری رایج بود. افرادی که عاشق هم بودند صحبت‌هایشان را به‌شکل کتبی با نامه برای هم می‌فرستادند. نامه به‌عنوان یکی از روش‌هایی شناخته شده است که می‌تواند احساسات و صمیمیت را به‌خوبی انتقال دهد. وقتی کلمات کسی را که دوستش دارید می‌خوانید، راحت‌تر می‌توانید او را در ذهنتان تصور کنید.
در اواسط قرن نوزدهم میلادی که تلفن ثابت اختراع شد، خیلی‌ها نمی‌توانستند از آن استفاده کنند. هر دقیقه تماس با افراد از راه دور بسیار گران تمام می‌شد. درآمد بسیاری از افراد آن‌قدرها نبود که بتوانند برای تماس با عزیزانشان هزینه تلفن از راه دور را بپردازند.
پیشرفت بزرگ بعدی اینترنت و تلفن همراه بود. ایمیل، پیامک و تماس‌تصویری به‌سرعت در بین مردم محبوب شدند؛ زیرا بیشتر افراد به آن دسترسی داشتند و بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر از تلفن بود. برای مثال، نرم‌افزار محبوب اسکایپ که بسیاری از افراد از آن برای برقراری رابطه عاطفی از راه دور استفاده می‌کنند. استفاده از این نرم‌افزارها و برقراری تماس تصویری به‌طور کلی صمیمیت بیشتری در روابط لانگ دیستنس ایجاد می‌کند؛ زیرا زوجین به‌خوبی می‌توانند بسیاری از جزئیات زندگی یکدیگر را ببینند.
موانع ارتباطی در روابط لانگ دیستنس
این‌طور نیست که فناوری بتواند ارتباطی پایدار را تضمین کند. برای مثال زوجی که بعد از ازدواج مدتی از هم فاصله داشتند و هر ۲ سال یک بار همدیگر را می‌دیدند، هر روز به هم پیام می‌دادند و هر هفته تماس‌تصویری برقرار می‌کردند. با این حال خیلی‌وقت‌ها این روش جواب نمی‌داد. گاهی تلفن آنتن نمی‌داد، گاهی برق قطع می‌شد و مشکلاتی از این دست که باعث می‌شد یک هفته تمام باهم ارتباط نداشته باشند.
بسیاری از زوج‌های نظامی هم با موانع ارتباطی روبه‌رو هستند. احتمالا شما هم در اطرافتان نظامی‌هایی را می‌شناسید که یا به‌خاطر مأموریت یا به‌خاطر موقعیتی که در آن قرار دارند، ماه‌ها از شریک عاطفی‌شان بی‌خبرند یا اینکه ارتباطشان به تماس تلفنی آن‌هم هر ۲ یا ۳ هفته یک بار محدود است.
حفظ روابط از راه دور لزوما دشوارتر نیست
به آمار طلاق که نگاه کنید، متوجه خواهید شد حتی حضور فیزیکی و بودن در کنار یکدیگر هم تضمین‌کننده پایداری عشق و علاقه نیست. اگر زندگی مشترک دو نفر به بن‌بست رسیده باشد، فرقی نمی‌کند که کنار هم زندگی کنند یا از هم جدا باشند.
دلایلی وجود دارد که چرا افراد در رابطه عاطفی از راه دور عشق بیشتری به یکدیگر می‌دهند:
- چیز زیادی از یکدیگر نمی‌دانند و بیشتر شناختشان از یکدیگر بر پایه تصوراتِ مثبت است.
- تمایل کمتری برای جنگیدن باهم دارند. زمان زیادی را نیز صرف فکرکردن به هم می‌کنند؛ بنابراین کمتر بحث می‌کنند و کمتر باهم درگیر می‌شوند.
اما بسیاری از این زوج‌ها وقتی زیر یک سقف می‌روند یا شناخت بیشتری از یکدیگر پیدا می‌کنند، همه‌چیز خراب می‌شود:
- «نمی‌دونستم این‌قدر شلخته‌س.»
- «یادم نمی‌آد این‌قدر بی‌توجه بوده باشه به همه‌چی.»
- «چطور نمی‌دونستم ساعت‌ها با گوشی وقت می‌گذرونه.»
هرچند امروزه با پیشرفت فناوری افراد می‌توانند شناخت بهتری از زندگی یکدیگر به دست آورند، بازهم ممکن است به‌دلیل ازدست‌دادن استقلالشان مشکلاتی برایشان ایجاد شود.
نشانه‌هایی که می‌گویند رابطه لانگ دیستنس شما خوب پیش نمی‌رود
اگر به هر دلیلی رابطه لانگ دیستنس را انتخاب کرده‌اید، بهتر است نشانه‌های هشداردهنده‌ای را که می‌گویند این رابطه خوب پیش نمی‌رود بشناسید:
۱. برای طفره‌رفتن از برقراری ارتباط بهانه می‌تراشد
در هر رابطه سالم، ارتباط کافی بین زوجین برقرار است. اگر شریک زندگی شما مدام بهانه می‌آورد که «مأموریت هستم»، «بذار این سریال تموم شه»، «شیفت اضافه برداشتم» یا هر بهانه مشابه دیگری، مشخص است که تمایلی ندارد با شما ارتباط برقرار کند و این رابطه سالم نیست.
۲. رابطه‌تان شکل متفاوتی به خود گرفته است
خواه ۲ ماه از ازدواجتان گذشته باشد خواه ۲ سال، مسلما یک‌سری ویژگی‌های شخصیتی در همسرتان وجود دارد که آنها را می‌شناسید و نحوه برخورد و رفتار او با خودتان را می‌دانید؛ بنابراین، اگر این خصوصیات یا رفتارها تغییر کرده‌اند، گوش‌به‌زنگ باشید. اگر حس می‌کنید او دارد از شما دور می‌شود، به حسی که دارید اعتماد کنید. معمولا این حس درست است.
۳. بیشتر اوقات در دسترس نیست
اگر عادت داشته‌اید که برای مثال هر روز و هر ساعت با او صحبت کنید، اگر حالا زمان صحبت‌کردنتان به‌سرعت متوقف شده یا کاهش یافته است، احتمالا مشکلی وجود دارد.
اگر با او تماس می‌گیرید و پاسخ نمی‌دهد و خودش هم بعد از دیدن تماستان تماس نمی‌گیرد، رابطه‌تان سالم نیست. البته ممکن است گاهی در موقعیتی قرار داشته باشد که واقعا نتواند پاسخ دهد و بعدا هم یادش برود. تا اینجای کار مشکلی نیست؛ اما اگر همیشگی شود یک جای کار می‌لنگد.
۴. دیگر برای برقراری ارتباط یا دیدن همدیگر برنامه‌ریزی نمی‌کنید
وقتی دو نفر رابطه لانگ دیستنس دارند، یعنی نمی‌توانند آن‌طور که دوست دارند از نزدیک با یکدیگر وقت بگذرانند. آنها همه تلاش‌شان این است که در اولین فرصت برای دیدن هم برنامه بریزند. اگر این برنامه‌ریزی متوقف شده است، یعنی ممکن است همه‌چیز به پایان برسد.
اگر شریک زندگی شما برای آخر هفته با شما قرار ملاقات نمی‌گذارد یا مثلا اگر مأموریتی در شهری که شما هستید برایش پیش آمده و حتی یک ساعت حاضر نیست برای دیدن شما بیاید یا اگر همیشه بهانه‌ای وجود دارد که نمی‌توانید همدیگر را ملاقات کنید، این رابطه رو به زوال است.
۵. نمی‌دانید دقیقا کجا سکونت دارد
حتی اگر در دو قاره مختلف زندگی می‌کنید، شریک زندگی‌تان نباید از دادن آدرسش به شما ابایی داشته باشد. اگر این طور باشد، رابطه شما با مشکل مواجه است.
۶. هیچ‌یک از اعضای خانواده یا دوستان او را نمی‌شناسید
خیلی‌ها گمان می‌کنند این موضوع در روابط لانگ دیستنس بی‌معنی است. این‌طور نیست. حتی در روابط لانگ دیستنس هم باید اعضای خانواده یا دوستان همسرتان را کاملا بشناسید.
۷. روزانه باهم صحبت نمی‌کنید
در بیشتر روابط زناشویی، ارتباط روزانه اهمیت زیادی دارد. روابط لانگ دیستنس نیز از این قاعده مستثنا نیستند. همان طور که اگر شوهرتان یک شب به خانه نیاید علت را جویا می‌شوید، در رابطه لانگ دیستنس هم باید ارتباطی روزانه باهم داشته باشید. اگر ارتباط روزانه‌تان به یک روز در هفته یا یکی‌دو روز در میان کاهش یافته است، این رابطه بی‌معنی است.
۸. در برنامه‌های آینده‌اش جایی ندارید
همان طور که در روابط عادی، زوج‌ها با وجود داشتن یک‌سری آزادی‌هایی که برای یکدیگر در نظر گرفته‌اند بازهم جایگاهی ویژه در برنامه‌های هم دارند، در روابط لانگ دیستنس هم باید همین‌طور باشد. اگر برای شریک زندگی‌تان صرفا در حد یکی از افراد موجود در فهرستشان هستید که گاهی با شما وقت می‌گذراند، احتمالا این رابطه رو به پایان است.
۹. رفتارهای عاشقانه کمتر یا بیشتر از حد معمول نشان می‌دهد
شما شریک زندگی‌تان را می‌شناسید و می‌دانید چطور از طریق تلفن یا تماس‌تصویری با شما ارتباط عاشقانه برقرار می‌کند. هرگونه تغییر غیرعادی در آن ممکن است نشانه هشدار باشد.
اگر سطح علاقه یا تمایلش به ارتباط با شما بیشتر یا کمتر از حد معمول شده است، مشخصا تغییر کرده است. معمولا زمانی که فردی می‌خواهد رابطه را پایان دهد، از مدت‌ها قبل چنین رویکردی را اتخاذ می‌کند.
۱۰. دیگر درباره خبرهای خوبی که به او می‌دهید هیجان خاصی بروز نمی‌دهد
در زندگی مشترک و حتی روابط لانگ دیستنس ، همیشه خبر خوب برای یکی از زوجین برای دیگری هم باید خوب باشد؛ بنابراین اگر کار به جایی رسیده است که شریک زندگی شما دیگر موفقیت شما را جشن نمی‌گیرد یا به تبریک خشک‌وخالی بدون هیچ هیجانی بسنده می‌کند، این رابطه آن‌طور که فکر می‌کنید سالم نیست.
و در آخر
روابط لانگ دیستنس در عین حال که می‌توانند عالی و به‌نفع زوجین باشند، می‌توانند مخرب هم باشند. به‌نظر شما، چه عواملی ممکن است این نوع رابطه را با مشکل مواجه کند؟
چقدر جالب مطلب رو بررسی کردین، ممنون از زمانی که برای تهیه این مقاله گذاشتین
خدا قوت و پر انرژی ادامه بدین 🙂
قدردان همراهی شما هستیم. 🙂🌹
یکی از مواردی که به نظرم جاش توی مقاله خالی بود، تعهد به حفظ حریم و حرمت های طرف مقابله، این مطلب که با وجود اینکه پارتنر از ما دور هست، باز هم درست مثل زمانی که فرد رو به رومون قرار داره، احترام و شان ایشون رو حفظ کنیم، متاسفانه بسیار می بینم که به بهونه اینکه نه ما خیلی صمیمی هستیم و این حرف ها رو نداریم، یک سری خط قرمز هایی که وجودشون در رابطه ضروری هست، برداشته میشه و این به صلاح هیچ کدوم از طرفین نیست.
ممنون که نظرتون رو با ما در میون گذاشتین. 🙂🌹