این روزها عبارت ددی ایشو یا «سندرم مسئله با پدر» خیلی سر زبان‌هاست، اما بیشتر مردم معنی درستش را نمی‌دانند و از این عبارت برای هر چیزی که مربوط به رابطه جنسی یا عاطفی زنان باشد استفاده می‌کنند، مثلا اگر خانمی خیلی زود رابطه جنسی برقرار کند، می‌گویند ددی ایشو دارد و اگر نخواهد هیچ‌وقت رابطه جنسی داشته باشد یا خیلی از رابطه جنسی بترسد و سخت اطمینان کند هم می‌گویند سندرم مسئله با پدر دارد. همچنین اگر خانمی مردان خیلی بزرگ‌تر از خودش را ترجیح بدهد هم می‌گویند به این سندرم مبتلاست. در این مقاله، بررسی می کنیم که ددی ایشو واقعا چیست. با ما همراه باشید.
ددی ایشو یا سندرم مسئله با پدر چیست؟
معمولا این عبارت را با حالتی تحقیرآمیز برای زنانی به کار می‌برند که با مردانی بسیار بزرگ‌تر از خودشان رابطه دارند یا ترجیحات جنسی غیرمعمول دارند، اما این سندرم هیچ تعریف دقیقی ندارد و حتی در ویرایش جدید کتاب مرجع اختلالات روانی (DSM-5) ثبت نشده است.
در ادامه بررسی می‌کنیم که این اصطلاح اصلا از کجا آمده است و چه نظریه‌هایی به آن مربوط می‌شوند.
خاستگاه سندروم مسئله با پدر و نظریه دلبستگی
دقیق مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد تاریخچه این مفهوم برمی‌گردد به فروید و مفهوم عقده پدر. مفهوم عقده ادیپ (میل جنسی پسران به والد غیرهمجنسشان) و مفهوم عقده الکترا (برعکس عقده ادیپ) هم نشئت‌گرفته از این مفهوم هستند.
کودکان به بزرگ‌سالانی نیاز دارند که بتوان به آنها تکیه کرد؛ این‌طوری دلبستگی ایمن ایجاد می‌شود. اگر این اتفاق نیفتد، دلبستگی اجتنابی یا اضطرابی در فرد شکل می‌گیرد. اگر پدر کودک وظیفه پدری‌اش را به‌درستی انجام ندهد، ممکن است باعث ایجاد دلبستگی ناایمن در بزرگسالی آن کودک شود. برای بسیاری از افراد این سبک از دلبستگی همان ددی ایشو است.
اولین بار جان بالبی (John Bowlby) نظریه سبک‌های دلبستگی را مطرح کرد. او بیان کرد سبک دلبستگی در کودکی تأثیر عمیقی بر سبک دلبستگی بزرگسالی می‌گذارد. طبق نظریه او، افرادی که در کودکی احساس امنیت و دلبستگی ایمنی داشته‌اند در بزرگسالی نیز دلبستگی ایمنی خواهند داشت. ولی اگر شخصی در کودکی دلبستگی ناایمن داشته باشه، در بزرگسالی یکی از ۳ سبک دلبستگی ناایمن در او بروز می‌کند.
دلبستگی ناایمن
اگر دلبستگی‌تان ناایمن است، احتمالا:
- وقتی با شریک زندگی‌تان نیستید، مضطرب می‌شوید.
- بیش از حد نیاز دارید از خوب‌بودن رابطه مطمئن باشید.
- کوچک‌ترین نکته منفی را نشانه فنای رابطه می‌دانید.
اینها منحصر به روابط عاشقانه نیستند. نوع رابطه شما با سرپرستانتان و سبک دلبستگی‌تان بر روابط شما با همه نزدیکانتان اثرگذار است، مثلا رابطه شما با دوستانتان.
دلبستگی ناایمن شامل این ۳ سبک است:
- اضطرابی‌آشفته: افرادی با این سبک دلبستگی، اضطراب دارند. آنها صمیمت را دوست دارند، اما نگران‌اند شریک زندگی‌شان آنها را رها کند. ممکن است این مسئله آنها را به اشخاصی وابسته و کنترلگر تبدیل کند.
- اجتنابی: افرادی با این سبک دلبستگی از روابط خیلی صمیمی اجتناب می‌کنند و خیلی سخت به دیگران اعتماد می‌کنند، چون از آسیب‌دیدن می‌ترسند. به‌عبارتی این افراد ترس از صمیمیت دارند.
- آشفته: افرادی با این سبک دلبستگی، بیش از حد مشخصی به دیگران نزدیک نمی‌شوند و ترجیح می‌دهند از تجربه احساسات فرار کنند، چون از چالش‌هایش می‌ترسند.
دلبستگی ایمن
بزرگ‌سالانی که دلبستگی ایمن دارند، بر این باورند که هنگام نیازشان افراد در دسترس آنها هستند. اگر والدین به‌خوبی نیازهای کودک را برآورده کرده باشند، دلبستگی ایمن ایجاد می‌شود. افرادی که روابطی محبت‌آمیز و امن با والدین خود دارند احتمالا در بزرگسالی اعتمادبه‌نفس بیشتری دارند و متکی به نفس‌اند. این افراد تمایل دارند روابط طولانی‌مدت بر پایه اعتماد و صمیمت واقعی داشته باشند.
چه افرادی دچار سندرم مسئله با پدر می‌شوند؟
بعضی افراد فکر می‌کنند سندرم مسئله با پدر فقط گریبانگیر خانم‌ها می‌شود، اما سندرم مسئله با پدر فقط مربوط به خانم‌ها نیست. رابطه فرد با والدینش فارغ از جنسیت و هویت جنسی او، بر روابط او در بزرگسالی اثر می‌گذارد. مسائلی که افراد دچارشان می‌شوند الزاما یکسان نیستند، پس همه‌شان ددی ایشو نامیده نمی‌شود و می‌توان آنها را مامی ایشو (مسئله با مادر)، گرندما ایشو (مسئله با مادربزرگ)، گرند دد ایشو (مسئله با پدربزرگ) یا چیزهای دیگری نامید.
تأثیرات سندرم مسئله با پدر
تحقیقات نشان داده‌اند که رابطه منفی فرد با پدرش بر روابط آینده او تأثیرگذار است. مثلا پژوهشی نشان داد که بین غیبت یا حضور کم پدران در زندگی دخترانشان و رفتار جنسی پرخطر آنان در آینده ارتباط مستقیم وجود دارد. همچنین مردانی که غیبت یا دوری عاطفی پدر خود را گزارش کرده‌اند دچار مشکلات زیادی شده‌اند از جمله:
- مستقل‌نبودن؛
- کمبود عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس؛
- نیاز به پیداکردن نقشی مشابه نقش پدرشان در بزرگسالی.
چرا به سندرم مسئله با پدر نگاه جنسیت‌زده وجود دارد؟
مفهوم الکترا بیانگر پدرمحورشدن زنان است، بنابراین زنان را بیشتر در معرض سندرم مسئله با پدر می‌دانند. اگرچه عبارت مسئله با پدر اغلب برای توصیف یا مسخره‌کردن رفتار زنان در روابط به کار برده می‌شود، هر کسی که از رابطه با پدرش دچار صدمات روانی می‌شود ممکن است در بزرگسالی به این سندرم دچار شود.
ددی ایشو چطور بر انتخاب شریک زندگی اثر می‌گذارد؟
این باور وجود دارد که افراد گرایش دارند وارد روابطی شوند که شبیه به رابطه گذشته‌شان با والدینشان هستند، حتی اگر آن رابطه برایشان آزاردهنده بوده باشد.
اگر رابطه با والدین آسیب‌زا و دلسردکننده بوده باشد، احتمال اینکه فرد پارتنری را انتخاب کند که او را سرخورده کند بیشتر است. دلیلش این است که این رابطه در دوران رشد فرد بهنجار و طبیعی جلوه می‌کرده، بنابراین فکر می‌کند رابطه درست همین است و باید چنین رابطه‌ای داشته باشد.
برای حل این مشکل چه‌کار می‌توان کرد؟
به روابط متفاوت و سالم اطرافیان خود توجه کنید. با این کار احتمالا متوجه می‌شوید رابطه سالم باید چطور باشد. سعی کنید چیزهایی را که از آنها می‌آموزید در روابط خود به کار ببرید.
ممکن است به کمک مشاور یا روانشناس هم نیاز داشته باشید. آنها به شما کمک می‌کنند نوع سندرم را تشخیص دهید و چاره‌ای برایش پیدا کنید. با کمک این متخصصان می‌توانید الگوهای دلبستگی خود را تغییر دهید و الگوی دلبستگی ایمن را ایجاد کنید.
سخن آخر
در این مقاله، با سندرم مسئله با پدر آشنا شدیم و انواع سبک های دلبستگی را شناختیم. اهمیت رفتار والدین کودک را درک کردیم و با انواع دلبستگی آشنا شدیم. فرد می‌تواند به‌کمک روانشناس سبک دلبستگی خود را تغییر دهد یا اگر والد است، بیشتر به کودکانش توجه کند.
شما بگویید
پس از مطالعه این مقاله متوجه شدیم نقش والدین در بروز سندرم مسئله با پدر پررنگ است. به‌نظر شما کدام رفتارهای والدین برای کودک نامناسب‌اند و ممکن است زمینه‌ساز این سندرم شوند؟ لطفا نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
در افسردگی غم به لایه‌های عمیق زندگی نفوذ کرده و اختلالاتی در احساسات و رفتار شما به‌وجود می‌آورد. اگر احساس افسردگی دارید، حتما با کمک یک روانشناس متخصص مشکل را ریشه‌یابی کنید و برای حل آن راهکار بگیرید.برای ارتباط با مشاور متخصص افسردگی روی دکمه زیر کلیک کنید.
چقدر روان و عالی توضیح دادین 👌🏻♥️
عالیی👏🏻👏🏻
سپاسگزاریم که همراه چطور هستین دوست عزیز. 🙂🌹
به نظر من رفتار هایی مانند بی توجهی ، محبت نکردن ، محبت زیاد از حد ، احساس ناامنی و بی ارزشی دادن به کودک (مثل کتک زدن ، سرزنش کردن ، داد زدن ، مسخره کردن و…) میتوانند دلایل بوجود امدن این بیماری شوند