بررسی راهکارهای کاهش کودک‌آزاری و تجاوز به کودکان در جامعه

مسئله‌ی کودک‌آزاری و تجاوز به کودکان همواره از مسائل حساسی بوده است که مخصوصا با افزایش اخبار پیرامون آن، توجه زیادی را به خود جلب می‌کند و قشر عظیمی از جامعه، مخصوصا والدین را نگران می‌سازد.

یکی از مهم‌ترین ابعاد در پیشگیری از این نوع حوادث، افزایش آگاهی است. از یک سو، والدین باید نسبت به این مسئله آگاه باشند و جانب احتیاط را چه در اماکن عمومی و چه در جمع‌های خانوادگی و آشنایان رعایت کنند. تنها گذاشتن کودک در هر محیطی اعم از کوچه، خیابان و حتی پارک و دور بودن از چشم والدین، همواره کودک را در معرض خطر قرار می‌دهد. به علاوه، بسیاری از موارد کودک‌آزاری و تجاوز توسط افراد نزدیک و حتی اقوام درجه یک و دو اتفاق می‌افتد. پس اعتماد کورکورانه به نزدیکان صحیح نیست و اگرچه قطعا سوءظن به تک‌تک آشنایان منطقی نیست، محدود کردن حد رابطه‌ها و گوش بزنگ بودن نسبت رفتارهای مشکوک، ارتباط نامتعارف یا علاقه‌ی بیش‌از حد یک بزرگسال به کودک و غیره مؤثر خواهد بود.

از سوی دیگر، کودک نیز باید آگاهی لازم در مورد بدن خود و حریم خصوصی‌اش داشته باشد و بداند که چه رفتاری از سوی بزرگ‌ترها و حتی گاهی هم سن و سالانش پذیرفته نیست. همچنین، رابطه‌ی صحیح والدین با فرزند و جلب اعتماد کودک برای گزارش هر نوع برخورد نابهنجار بسیار حائز اهمیت است.

علاوه بر آگاهی افراد برای جلوگیری از قربانی شدن، تربیت صحیح فرزندان جهت پرورش ندادن افرادی با مشکلات و انحرافات جنسی هم باید مورد تأکید قرار گیرد. آموزش صحیح جنسی به کودکان از سن پایین، تابو جلوه ندادن نیازهای جنسی و صحبت از چنین مسائلی و حفظ صمیمیت و اعتماد بین فرزند و والدین تا دوران جوانی می‌تواند باعث شود تا اگر فرد در مسائل جنسی دچار مشکلی است، آن را با خانواده‌ی خود مطرح کند و یا حتی به مشاور مراجعه کند.

مسئولین و دولت نیز با فراهم کردن آموزش‌های صحیح هم برای والدین و هم برای کودکان، افزایش امنیت اماکن عمومی با وجود گشت‌های دائمی و نصب دوربین، فرهنگ‌سازی در جامعه برای ایجاد جوی صحیح نسبت به مسائل جنسی و نوع برخورد با قربانیان جرایم جنسی، و بررسی دقیق‌تر پیشینه‌ی افراد دارای سوءسابقه که از زندان آزاد می‌شوند و افزایش نظارت بر مجرمانی که به جامعه برمی‌گردند، می‌توانند به کاهش این جرایم کمک کنند.

با این حال، متأسفانه انحرافات جنسی و حتی گزارشات تجاوز و کودک‌آزاری از سوی قربانی همواره دارای یکی از بالاترین نرخ‌های پنهان و اعلام نشده است، چرا که در بسیاری از موارد به دلیل اینکه افراد منحرف ظاهری عادی داشته و مشکلات خود را کاملا پنهان می‌سازند، شناسایی آنها امکان‌پذیر نیست و با توجه به برخورد جامعه نسبت به این مسئله و نگاه مردم به افرادی که قربانی شده‌اند، قربانیان اکثرا در مورد مشکل خود سکوت اختیار می‌کنند.