آذر 96-1

می‌دانید بعضی وقت‌ها بعضی چیزها باید نباشد تا قدر بودنشان را بدانیم. تا شاید اصلاً بودنشان را درک کنیم. برای منی که در تهران به دنیا آمده‌ام و در همین شهر بی در و پیکر بزرگ شدم، اکسیژن حسی شبیه به گمشده‌ای دارد که به دنبالش نمی‌رویم،…

زندگی در تهران و رفت و آمد در آن، گشت و گذار در پارک های ملت و جمشیدیه، قدم زدن در خیبان های ولیعصر و شریعتی، رفتن به مراکز تفریحی و شهربازی و خرید در لوکس ترین پاساژ های کشور همه و همه می‌تواند لذت بخش باشد به شرطی که هوای شهر پاک باشد.…

هنوز هشت ماهش هم تمام نشده. فرزندم را می‌گویم. دخترم را. از روی همان آواهای مبهمی که ادا می‌کند، خوب می‌فهمم که مرا صدا می‌زند. وقت تشنگی. وقت گشنگی. وقت نیاز. می‌فهمم که چه می‌گوید درست وقتی که هیچ‌کس نجواهای مبهم او را نمی‌فهمد. این را…

"بهشت و جهنم" مقصدمان زاگرس بود. کم کم مهیای رفتن شدیم. هوس هوای بی مثال زاگرس ، سخت بی قرارم کرده بود. تهران عزادار سیاه پوش را ، به سمت استان لرستان ، ترک کردیم. مقصد دقیق گردشگری ما ، طبیعت شهرستان الیگودرز و اشترانکوه بود. تصور آسمان…

درختان زیبا، آواز پرندگان و درخشش آسمان آبی مدتهاست در زندگی من جای خود را به کاج های بدقواره، کلاغ های سیاه و خشن و آسمانی تاریک و پربغض داده است. به یاد دارم روزی در یکی از روستاهای یزد وقتی نوجوانی بیش نبودم چگونه مزارع پسته و صیفی جات…

من ساکن تهران هستم. ساکن شهر دود و ترافیک. شهر سرفه‌های ترسناک. شهر تعطیلی‌های هر ساله در آبان و آذر ماه به خاطر آلودگی هوا. شهر هشدارهای سازمان هواشناسی برای حضور در منزل و بازی نکردن کودکان در هوای باز. اگر بخواهم می‌توانم این توصیف‌ها را…

وقتی صحبت از هوای آلوده میشود، ابرهای خاکستری بی مهر فورا جلوی آسمان ذهنم نقش می بندند. ساختمان های از رنگ و رو افتاده که دیوارهایش پوشیده از کثافت های شهری ست. کوچه های خالی از بچه ها و سر و صداهاشان. توپی که کنار درختی افتاده و آرزوی…