۱۱ دلیلی که میگوید چرا دوستان زیادی دوروبرتان نیست
معمولا ۲۵سالگی را که رد میکنی، پیدا کردن دوست و شکل دادن به رابطههای تازه کار آسانی نیست. داشتن دوست خوبی که برای همیشه کنارمان بماند به یک تلاش دو طرفه دائمی بستگی دارد. دوستان ما تأثیر مهمی در زندگیمان دارند. دوست خوب به ما روحیه میدهد، در سختیها هوایمان را دارد و یک شنونده خوب است. خلاصه امتیازهای زیادی دارد. پس اگر دوروبرتان خالی است و هنگام مشکلات کسی را برای دردِدل کردن ندارید، باید ببینید چرا در چنین وضعیتی هستید. در ادامه ۱۱ دلیل احتمالیِ نداشتن دوست را به شما معرفی میکنیم.
۱. اهل ناله و شکایت هستید
اگر همیشه در حال غر زدن دربارهی شغلتان، بیپولیتان یا بیعدالتیهای زندگی هستید، تعجبی ندارد که دیگران میلی به وقتگذرانی با شما نداشته باشند.
گله و شکایت خیلی سریع حوصلهسربر میشود و دیگران را کلافه میکند! سعی کنید مثبت باشید و دربارهی چیزهای جالب و نه مشکلات ناتمامتان حرف بزنید.
۲. در رابطهی عاطفی، دوستانتان را فراموش میکنید
اگر درطول رابطه عاطفی خود فراموش میکنید دوستانی هم دارید، احتمالا آنها هم منتظر نمیمانند تا هر وقت دلتان خواست و به مشکلی برخوردید، شنوندهی داستانهای غمانگیزتان باشند! آنها هم شما را فراموش میکنند و به زندگیشان بدون شما ادامه میدهند. باید بهشکلی متعادل ارتباطتان را با دوستانتان حفظ کنید.
۳. خودخواه هستید
این را هم درنظر بگیرید که شاید چون خودخواه هستید، هیچ دوستی ندارید. دوستی نیازمند ازخودگذشتگی است نه خودخواهی. اگر همیشه فقط به خواست خودتان اهمیت میدهید، به احتمال زیاد دوستانتان نمیتوانند برای مدت طولانی کنارتان بمانند.
۴. به دوستانتان بیتوجه هستید
اگر برایتان مهم نیست که در زندگی دوستتان چه میگذرد و او چه سختیها یا خوشیهایی را پشت سر میگذراند، ممکن است او از ادامهی دوستی با شما دلسرد شود. باید نشان بدهید رخدادهای زندگی دوستتان برای شما اهمیت دارد. آدمها معمولا در رویارویی با بیتوجهی دیگران نسبت به خودشان یا عواطفشان، احساس بیاحترامی میکنند.
۵. حسود هستید
اگر به ماشین نوِ دوستتان، ترفیع شغلی او یا نامزدکردنش حسادت میکنید، دچار مشکل خواهید شد. باید از موفقیت دوستانتان خوشحال باشید و در کنارشان جشن بگیرید. ولی اگر حسود باشید، در رفتارتان آشکار میشود حتی اگر سعی کنید پنهانش کنید.
۶. بهدنبال توجه هستید
بیشتر آدمها تمایلی ندارند با افرادی در ارتباط باشند که مسائل را بزرگ میکنند. اگر پیوسته با سروصدا دیگران را سرزنش میکنید، رازدار خوبی نیستید و بهشکل ارادی دیگران را ناراحت میکنید، عجیب نیست که دیگران از اطرافتان پراکنده شوند.
۷. معاملهگر هستید
بدهبستان در رابطهی دوستی جای ندارد! اگر همیشه حواستان به این است که نوبت چه کسی که بگوید به کدام کافه برویم یا نوبت کیست که به دیگری زنگ بزند، احتمالا دوستانتان را از خود میرانید. در دوستی باید بخشنده باشید و انتظار تساوی همیشگی را نداشته باشید.
۸. زیادی از دوستانتان انتظار دارید
انتظار اینکه دوستان همیشه دردسترس باشند و همیشه خواستههایتان را برآورده کنند، راه به جایی نمیبرد. ممکن است دوستانتان گاهی احساساتتان را جریحهدار و هرازگاهی هم ناامیدتان کنند. اما این به معنی نیست که دوستان بدی هستند و باید رابطهتان را با آنها تمام کنید. سعی کنید آنها را ببخشید.
۹. اهل سخنپراکنی هستید
اگر همیشه درحال صحبت از دیگران و سخنپراکنی باشید، آدمها میفهمند که احتمالا پشت سر آنها هم صحبت میکنید. از دیگران بدگویی نکنید و به شایعهها دامن نزنید. درمقابل نشان دهید قابلاعتماد هستید و به حریم شخصی دیگران احترام میگذارید.
۱۰. زورگو هستید
برای خیلیها زورگویی با ترک مدرسه تمام نمیشود. ادای رئیسها را درآوردن و طلبکاری، آدمها را از شما دور میکند. اشکالی ندارد که قاطع باشید اما حواستان باشد از خط قرمز عبور نکنید و نسبتبه دوستانتان رفتار هجومی نداشته باشید. به حقوق دیگران احترام بگذارید و برای گسترش یک رابطه سالم تلاش کنید.
۱۱. اهل بیرونرفتن نیستید
با همهی اینها ممکن است نداشتن دوست اصلا ربطی به ویژگی های شخصیتی شما نداشته باشد، بلکه تنها دلیلش این باشد که بخت دیدار آدمهایی را که از بودن با آنها لذت میبرید، نداشتهاید! اگر اینطور است باتوجه به سلیقه و علاقهمندیهایتان بهدنبال فرصتی برای دیدار با آدمهای تازه و آغاز مکالمه با غریبه ها باشید. شاید دوستی محکم و درازمدتی شکل بگیرد!
من یه اکیپ بودم یه سال خوب بودیم بهترین دوستم هم بود بعد یه مدت یعنی سال بعدش من خودم خیلی دیگه ازشون خوشم نیومد البته تغییری تو رفتارم باهاشون ندادم اما بعد یه مدت ولم کردن انگار از من بدشون میاد با اینکه خیلی بهشون کمک کردم مثلا براشون ساندویچ گرفتم سوالای درسیشونو جواب میدادم جزوه میدادم بهشون پول غرض میدادم الانم مشکلم این نیست که اونا ولم کردن مشکلم اینه که کسه دیگه ای بجز اونا نداشتم و نمیدونم الان چیکار کنم قراره اردو هم بریم گروهی ندارم
من هیچکدوم از اینا نیستم ولی بازم کسی باهام دوست نمیشه یا اگرم بشن ازم خیلی توقع دارن و اگه من کامل نباشم و توقعاتشونو کامل انجام ندم دیگه خبری ازشون نمیشه😞
مشکل اصلی ذهن توئه
به جای اینکه بین خودت و بقیه خط بکشی برو حرف بزن همونطور که با خواهر یا برادرت یا فامیل حرف میزنی هم کلاسی یا هم دانشجویی یا همسایه یا همکار اونام آدمن مثل تو
میتونی بری حرف بزنی راحت شوخی کنی بخندی مطمئنم هر ادمی بامزس ولی شاید تو برخورد اول صمیمی نمیشه یا نمیتونه گرم بگیره ولی آدم نباید بترسه که وای طرف از من خوشش میاد یا نه. نکنه الان فکر میکنه چقد نچسبم . اینا هنش تو ذهن توئه . از کی تا حالا آدما ذهن بقیه رو میخونن ؟؟ اصلا مطمئنی اینا درستن ببینم خودشون بهت گفتن یا تو اینجوری فکر میکنی پس باید مثبت اندیش بود
من اجتماعی ام و توی هر جمعی شوخی میکنم حرف میزنم و علاوه بر این به بقیه هم محلت میدم حرف بزنن نه اینکه خودم مجلسو دست بگیرم وقت شوخی کردنم طرف مقابلو مسخره نمیکنم . از موفقیت و پول و خانواده و اینا نمیگم یا یهو خودم رو خیلی بچه مثبت یا یکی دیگه جلوه نمیدم فقط باید خودت باشی همین
بعضی اوقاتم میبینی دوستات کم میشن این بخاطر اینه بقیه مشکلات خودشونو دارن یا مشغول زندگی شونن
اینکه خود به خود دوستا میرن و دوستای جدید میان طبیعیه و تا به رفتن به محیط های جدید و دیدن آدمای جدید دوست جدیدم پیدا میکنی و اینم بگم که رفیق با معرفت به شرطی که تو هم ازش احوال بگیری و نه فقط اون ، این رفیق میمونه مثل رفیقایی با قدمت ۲۰ یا ۳۰