باکتری‌ها موجودات میکروسکوپی و تک سلولی هستند. فقط برخی از باکتری‌ها باعث بیماری در افراد می‌شوند. باکتریهای دیگر در داخل دستگاه روده، دستگاه ادراری تناسلی یا روی پوست زندگی می‌کنند بدون اینکه آسیبی برسانند. حتی تصور می‌شود که برخی از باکتری‌ها به سلامت افراد کمک هم می‌کنند. تنها دکترهای متخصص کودکان و اطفال می‌توانند درباره این موارد نظر علمی بدهند.
شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی در میان کودکان، عفونت‌های پوستی (از جمله ایمپتیگو)، عفونت گوش و عفونت‌های گلو (استرپتوکوک گلو) است. این موارد و بسیاری دیگر از اختلالات باکتریایی کمتر شایع در بزرگسالان و کودکان به طور مشابه درمان می‌شوند و در جای دیگری مورد بحث قرار می‌گیرند. سایر عفونت‌ها در همه سنین رخ می‌دهند؛ اما در کودکان ملاحظات خاصی دارند. چندین عفونت شدید باکتریایی با ایمن‌سازی معمول در اوایل کودکی قابل پیشگیری است.
خطر عفونت‌های باکتریایی در کودکان
کودکان خاصی در معرض خطر خاص عفونت‌های باکتریایی هستند. کودکان در معرض خطر شامل موارد زیر هستند:
- نوزادان کمتر از ۳ ماه
- کودکانی که طحال ندارند
- کودکانی که اختلال سیستم ایمنی دارند
- کودکانی که به بیماری کم‌خونی سلول داسی شکل شکل مبتلا هستند
- کودکانی که سرطان دارند
- کودکانی که واکسینه نشده‌اند
تشخیص
- آزمایش خون، مایعات بدن یا نمونه های بافتی
- فرهنگ
بعضی اوقات دکترها عفونت‌های باکتریایی را از روی علائم معمولی که ایجاد می‌کنند تشخیص می‌دهند. با این حال، معمولاً باکتری‌ها باید در نمونه‌های بافت، خون یا مایعات بدن مانند ادرار، چرک یا مایع مغزی نخاعی شناسایی شوند. گاهی اوقات می‌توان باکتریهای حاصل از این نمونه‌ها را در زیر میکروسکوپ تشخیص داد و یا با آزمایشهای تشخیص سریع مانند آزمایشهایی که به دنبال مواد ژنتیکی از باکتریهای خاص است، شناسایی کرد. با این وجود آنها معمولاً برای دیدن خیلی کم‌تعداد یا خیلی کوچک هستند. بنابراین پزشکان باید سعی کنند آنها را در آزمایشگاه پرورش دهند. به طور معمول ۲۴ تا ۴۸ ساعت طول می‌کشد تا باکتری‌ها کشت شوند.
همچنین می‌توان از کاشت برای آزمایش حساسیت باکتریهای خاص به آنتی بیوتیک‌های مختلف استفاده کرد. نتایج می‌تواند به پزشک کمک کند تا در معالجه کودک مبتلا از کدام دارو استفاده کند. لذا لازم است که حتما از طریق مشاوره تلفنی با متخصص کودکان مورد خاص کودک‌تان را برای پزشک شرح دهید تا تشخیص امکان‌پذیر شود.
پیشگیری با استفاده از ایمن‌سازی‌های معمول
با رعایت برنامه واکسیناسیون توصیه‌شده می توان از بسیاری از عفونت‌های باکتریایی در کودکان جلوگیری کرد. بسیاری از عفونت‌های ویروسی (مانند سرخک، فلج اطفال، هپاتیت A و هپاتیت B) نیز می‌توانند با ایمن سازی معمول پیشگیری شوند.
عفونت های باکتریایی قابل پیشگیری با ایمن سازی معمول
- دیفتیری
- عفونت با هموفیلوس آنفلوانزا نوع b (می‌تواند باعث مننژیت، اپی گلوتیت، برخی از عفونت‌های شدید چشم و باکتریمی پنهان شود)
- عفونت با استرپتوکوک پنومونیه (می‌تواند باعث ذات الریه، مننژیت، باکتریمی مخفی و عفونت گوش شود)
درمان
- آنتی بیوتیک‌ها
- گاهی اوقات نیز جراحی
![]()
آنتی بیوتیک‌ها داروهایی هستند که برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شوند. آنتی بیوتیک‌های مختلفی وجود دارد و هر کدام فقط روی باکتریهای خاصی موثر هستند. اگرچه برخی از آنها در مقایسه با سایرین در برابر طیف وسیع‌تری از باکتری‌ها تاثیرگذاری دارند. اغلب اوقات آنتی بیوتیک‌ها به تنهایی می‌توانند عفونت باکتریایی را از بین ببرند. با این حال هنگامی که عفونت مجموعه بزرگی از چرک ایجاد کند، افراد گاهی اوقات نیز برای تخلیه چرک به جراحی نیاز دارند. چنین عفونت هایی شامل آبسه و عفونت مفصلی است.
ممکن است پزشکان برخی از عفونت‌های جدی در دوران کودکی را با استفاده از آنتی بیوتیک قبل از اینکه نتیجه کشت داشته باشند، درمان کنند. هنگامی که نتایج بدست می‌آید، آنتی بیوتیک‌ها در صورت نیاز ادامه یافته یا تغییر می‌کنند. در صورت عدم یافتن باکتری ممکن است آنتی بیوتیک‌ها متوقف شوند.
