تابه‌حال پیش آمده حرف زدن و خندیدن زن و شوهری را ببینید که سال‌ها از ازدواج‌شان گذشته، اما انگار اولین روز آشنایی‌شان است؟ باید گفت، اگر زن و شوهری از انجام دادن فعالیتی واقعا لذت می‌برند، احتمال اینکه روابط‌شان همیشه قوی و محکم باشد، زیاد است. اما چه عواملی باعث پایداری رابطه عاطفی می‌شود؟ همچنین در بررسی‌ها مشخص شده، توسعه‌ی شخصی می‌تواند کیفیت روابط زوجین را بهبود ببخشد و از احتمال خیانت همسر در یک رابطه عاشقانه بکاهد. در این مقاله به بررسی رابطه توسعه شخصی و رضایت از رابطه خواهیم پرداخت و خواهیم گفت چگونه می‌توانید احتمال خیانت همسر را کاهش دهید.
توسعه‌ی شخصی و اثر آن روی رضایت از رابطه
سال ۲۰۱۱، لورا ایی. وندردریفت (VanderDrift) و همکارانش درمورد توسعه‌ی شخصی و ارتباط آن با انتخاب گزینه‌های عشقی دیگر، تحقیقی انجام دادند. آنها دریافتند آن دسته از شرکای عشقی که در روابط فعلی‌شان از توسعه‌ی شخصی کمتری برخوردار بودند، به انتخاب رابطه‌ای دیگر علاقه‌ی بیشتری داشتند. البته این مسئله دور از انتظار محققان نبود. زیرا انسان برای درک و شناخت بیشتر خود به توسعه‌ی شخصی نیاز دارد و افرادی که چنین خصوصیتی ندارند، به‌دنبال فرصت‌هایی برای توسعه‌ی این نیاز هستند و آن را معمولا در ملاقات و برخورد با افراد جدید به‌دست می‌‌آورند.
محققان هنگام بررسی این موضوع، با جزئیات بیشتری به مفهوم توسعه‌ی شخصی می‌پردازند. آنها می‌گویند با مطالعه‌ی تحقیق‌های گوناگون به دو نوع تجربه در توسعه‌ی شخصی پی برده‌اند: «انجام فعالیت‌های جدید و هیجان‌انگیر و راه‌دادن طرف مقابل در خودانگاره‌ها (خودانگاره، درک و ذهنیت و احساسی است که یک فرد نسبت به خویشتن خویش دارد)». درواقع، بنابه گفته‌ی محققان، با ترکیب این دو نوع تجربه می‌توان به فرایند ایجاد روابط عاطفی پی برد. چراکه عاشق شدن، روندی هیجان‌انگیز است که در آن تازگی وجود دارد و برای حفظ این رابطه و شناخت خود، به وجود فرد دیگری نیاز است.
دو نوع سوگیری مثبت و فواید آن
وندردریفت و همکارانش خاطرنشان می‌کنند، زوج‌های بسیاری هستند که می‌توانند در روابط خود با همسرشان به توسعه‌ی شخصی دست یابند و این شرایط، ایده‌آل است و موجب شکل‌گیری دو سوگیری مثبت متمایز می‌شود.
اولین سوگیری مثبت، سوگیری انگیزشی است که فرد به‌دلیل وجود سوگیری حفظ رابطه، به کیفیت احتمالی گزینه‌های عشقی دیگر، توجه‌ای نشان نمی‌دهد. به‌عبارت دیگر، آنها گزینه‌های عشقی دیگر را چه از نظر جسمانی و چه احساسی، با وجود اینکه جذاب هستند، چندان خواستنی نمی‌بینند.
دومین سوگیری، سوگیری ادراکی است، که در آن افراد، گزینه‌های عشقی دیگر را کم‌کیفیت می‌بینند یا حتی اصلا آنها را نمی‌بینند. به این معنا که اصلا متوجه گزینه‌های دیگر نمی‌شوند. هردوی این سوگیری‌ها که باعث می‌شود فرد نسبت به گزینه‌های دیگر توجه چندانی نداشته باشد، می‌تواند موجب ثبات رابطهی فعلی شود.
محققان دریافتند، امکان نبود توسعه‌ی شخصی در رابطهی فعلی می‌تواند جلوی شکل‌گیری این دو نوع تعصب را بگیرد و داوطلبان شرکت در تحقیق هم گزارش کردند که در این حالت احتمال خیانت همسر در آنها افزایش می‌یابد.
خبر خوب اینکه زوج‌ها به روش‌های مختلف می‌توانند شانس توسعه‌ی شخصی در رابطه فعلی‌شان را بالا ببرند و از وسوسه‌ی کشف و انتخاب رابطه‌ای دیگر بکاهند. یکی از این روش‌ها، انجام دادن فعالیت‌هایی است که هر دو طرف رابطه، از آن لذت ببرند.
تفریح در کنار هم، تداوم رابطه
گذراندن لحظات مفرح در کنار یکدیگر، رابطه های عاشقانه را قدرت می‌بخشد. بسیاری از زوج‌ها از ابتدا به‌خاطر این رابطهی عاطفی‌شان را شروع کرده‌اند که علایق مشترکی دارند. زوج‌های شاد در فعالیت‌های دو‌نفره‌ی لذت‌بخش، از پیاده‌روی گرفته تا گردش در طبیعت و غذا پختن با یکدیگر شریک می‌شوند.
حتی زوج‌هایی که سالگرد ازدواج ۳۰ ساله‌شان را جشن می‌گیرند، می‌توانند از فعالیت‌هایی که از روزهای اول آشنایی برایشان جذاب و هیجان‌انگیز بوده بهره‌مند شوند. زوج‌های قدیمی هم با وجود محدودیت‌هایی فیزیکی می‌توانند ماجراجویی‌‌ها و فعالیت‌های داشته باشند که هر دو از آن لذت می‌برند.
اما چه فعالیت‌هایی می‌تواند این نوع هیجان را دوباره به زندگی برگرداند؟ خوشبختانه بنابر بررسی‌ها مشخص شده لازم نیست زوج‌ها حتما چتربازی یا بانجی جامپینگ را تجربه کنند که بتوانند روابطی پایدار به‌وجود آورند. این کار می‌تواند به‌سادگی درخواست رقص درکنار هم باشد.
فعالیت‌های لذت‌بخش دونفره
ناتالی سی. ریکارد و همکارانش، سال ۲۰۱۲، تحقیقی با عنوان «عشاق با پاهای شاد» به‌منظور تأیید نظریه‌ی خودتعیین‌گری انجام دادند. این تحقیق میزان رضایت و خشنودی شرکای عشقی را که در اتاق باله کنار یکدیگر تمرین می‌کردند، با مقدار خودتعیین‌گری بررسی می‌کرد. در نظریه‌ی خود تعیین‌گری فرد در رفتار و انتخاب‌های خود مستقل عمل می‌کند.
شرکت‌کنندگان در تحقیق گزارش کردند که هنگام رقص، برای برقراری رابطه‌ای عاشقانه انگیزه داشتند و خود را با طرف مقابل‌شان هماهنگ می‌کردند. محققان متوجه شدند، فعالیت‌های دونفره اثری مثبت روی عملکرد و رضایت از فعالیت‌های مشترک دارد و این به نوبه‌ی خود می‌تواند کیفیت رابطهی بین دو نفر را افزایش دهد.
ریکارد و همکارانش می‌گویند، نتایج این بررسی همانند تحقیقات پیشین نشان داد زوج‌ها می‌توانند با شرکت کردن در فعالیت‌هایی که هردو از آن لذت می‌برند، رضایت از روابط‌شان را بهبود بخشند. از طرفی دیگر، آنها می‌گویند، زوج‌هایی که ناچار به انجام فعالیتی دو نفره می‌شوند، از زوج‌هایی که به‌خاطر تفریح و لذت، آن فعالیت‌ها را در کنار هم انجام می‌دهند، کمتر فایده می‌برند. اجبار نمی‌تواند موجب لذت و استحکام رابطه‌ای شود.
اثر سازگاری در احساس رضایت
این تحقیق، این نظریه را که روابط قوی میان زوج‌هایی شکل می‌گیرد که واقعا باهم سازگار باشند، تأیید می‌کند. مثلا اگر یکی از زوج‌ها وانمود کند به فعالیتی که همسرش دوست دارد، علاقه‌مند است، نمی‌تواند چنین رابطه محکمی به‌وجود آورد. مثلا اگر او وانمود کند عاشق فوتبال است، اما چیزی از سوپرباول (مسابقه‌ی سالانه‌ی فوتبال آمریکایی) نداند یا به‌خاطر همسرش بگوید، از اردو رفتن لذت می‌برد اما واقعا این‌گونه نباشد، نمی‌تواند منجر به رضایت و خشنودی طولانی‌مدت در روابط خود و همسرش شود.
زوج‌هایی که برای حفظ رابطه‌ای مثبت انگیزه دارند، می‌توانند با شرکت کردن در فعالیت‌هایی که هر دو به آن علاقه‌مند هستند، روابط خود را محکم و قوی نگه‌دارند. زیرا خودبهبودی می‌تواند رضایت در رابطه را موجب شود. بنابراین شما اگر متأهل هستید، چه کفش‌های باله بپوشید و چه چکمه‌های پیاده‌روی یا اینکه دمپایی‌های خانه پای‌تان باشد، می‌توانید فعالیتی برگزینید که برای هردوی‌تان واقعا جذاب باشد و روابط محکم‌تری برای خود بسازید.
