لارنژیت نوعی التهاب حنجره است که به‌علت تحریک یا عفونت حنجره یا استفاده زیاد از آن ایجاد می‌شود. شاید از خودتان بپرسید که این بیماری چه نشانه‌هایی دارد و چطور می‌توان آن را تشخیص داد و درمان کرد. برای رسیدن به جواب این سؤالات تا انتهای مقاله همراهمان باشید.
لانژیت چیست؟
حنجره در قسمت بالایی گردن و درست پشت گلو قرار دارد. درون حنجره تارهای صوتی قرار دارند. در حالت عادی، تارهای صوتی به‌آرامی باز و بسته می‌شوند و با حرکت و ارتعاش آنها صدا تولید می‌شود، اما به‌سبب لارنژیت تارهای صوتی تحریک و ملتهب می‌شوند، در نتیجه صدایی که از آنها خارج می‌شود تغییر می‌کند. در بعضی از انواع لارنژیت، صدای بیمار تقریبا غیرقابل‌تشخیص می‌شود.
علت لارنژیت
ممکن است لارنژیت کوتاه‌مدت (حاد) یا طولانی‌مدت (مزمن) باشد. معمولا لارنژیت به‌علت عفونت‌های ویروسی موقت ایجاد می‌شود و جدی نیست. البته ممکن است که گرفتگی دائمی صدا نشانه نوعی بیماری زمینه‌ای جدی‌تر هم باشد.
۱. علت لارنژیت حاد
اغلب لارنژیت موقتی است و بعد از برطرف‌کردن علت زمینه‌ای، بهبود می‌یابد. لارنژیت حاد علل مختلفی دارد، از جمله:
- عفونت ویروسی مشابه سرماخوردگی؛
- فشار صوتی ناشی از فریادزدن یا استفاده بیش‌از‌حد از تارهای صوتی؛
- عفونت باکتریایی (این عامل شیوع کمتری دارد)؛
- نوشیدن زیاد الکل.
۲. علت لارنژیت مزمن
لارنژیتی که بیش از ۳ هفته طول بکشد لارنژیت مزمن نامیده می‌شود. این نوع لارنژیت معمولا به‌سبب تماس با محرک‌ها در طول زمان ایجاد می‌شود. همچنین ممکن است که علت لارنژیت مزمن فشار به تارهای صوتی و آسیب به آنها یا رشد گره یا ندول روی تارهای صوتی باشد. علل مختلف لارنژیت عبارت‌اند از:
- استنشاق محرک‌هایی مثل مواد شیمیایی و آلرژن‌ها یا دود سیگار؛
- بازگشت اسید؛
- سینوزیت مزمن؛
- مصرف بیش از حد الکل؛
- استفاده زیاد از تارهای صوتی مثل خوانندگی یا سخنرانی؛
- سیگار کشیدن؛
- عفونت باکتریایی یا قارچی؛
- عفونت‌های انگلی خاص؛
- عفونت‌های مخمری به‌علت استفاده متداول از اسپری آسم؛
- سرطان؛
- خم‌شدن تارهای صوتی؛
- فلج‌شدن تارهای صوتی به‌دلیل آسیب عصبی ناشی از جراحی، آسیب قفسه‌سینه یا گردن، سرطان، اختلال عصبی یا سایر بیماری‌ها.
علائم لارنژیت
بیشتر مواقع علائم لارنژیت کمتر از ۲ هفته طول می‌کشند، اما گاهی مشکل جدی‌تر یا طولانی‌تر است. لارنژیت علائم مختلفی دارد که معمولا در کودکان و بزرگ‌سالان مشابه‌اند، از جمله:
- گرفتگی صدا؛
- ضعیف‌شدن صدا یا ازدست‌رفتن آن؛
- احساس قلقلک یا زمختی گلو؛
- گلودرد؛
- خشکی گلو؛
- سرفه خشک.
زمان مراجعه به پزشک
معمولا لارنژیت حاد با خود مراقبتی، مثل استراحت‌دادن به حنجره و نوشیدن مایعات فراوان، درمان می‌شود. استفاده زیاد از حنجره در زمان لارنژیت حاد می‌تواند به تارهای صوتی آسیب بزند. اگر علائم لارنژیت بیشتر از ۲ هفته طول کشید، به پزشک مراجعه کنید.
در صورت بروز بعضی علائم باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، از جمله:
- مشکل تنفسی؛
- بالاآوردن خون؛
- تبی که قطع نمی‌شود؛
- افزایش درد بعد از چند هفته.
اگر کودک شما علائم خاصی داشت باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، از جمله:
- صداهای عجیب هنگام دم؛
- قورت‌دادن زیاد آب دهان؛
- مشکل بلع؛
- مشکل تنفس؛
- تب.
ممکن است این علائم نشانه خناق یعنی التهاب حنجره و مسیر هوایی زیر آن باشند. هرچند معمولا خناق در خانه قابل‌درمان است، علائم شدید آن به مراقبت پزشکی نیاز دارد. از طرفی شاید اینها علائم اپی‌گلوتیت باشند، یعنی التهاب بافتی به‌نام اپی‌گلوت که همچون دریچه نای را می‌پوشاند. این بیماری می‌تواند زندگی فرد را تهدید کند.
تشخیص لارنژیت
شایع‌ترین علامت لارنژیت گرفتگی صداست. این حالت می‌تواند از گرفتگی صدای خفیف تا ازدست‌رفتن کامل صدا باشد. اگر گرفتگی صدای مزمن داشته باشید، پزشک سابقه پزشکی و علائم شما را بررسی می‌کند. همچنین پزشک به صدای حنجره شما گوش می‌دهد و تارهای صوتی شما را بررسی می‌کند و ممکن است شما را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع دهد.
ممکن است برای تشخیص لارنژیت از این تکنیک‌ها هم استفاده شود:
- لارنژسکوپی: پزشک با استفاده از چراغ‌قوه و یک آینه کوچک پشت گلوی شما را می‌بیند و تارهای صوتی شما را بررسی می‌کند. همچنین ممکن است پزشک با استفاده از یک لوله باریک و منعطف یک دوربین و چراغ‌قوه را از راه بینی یا دهان به پشت گلوی شما بفرستد و تارهای صوتی شما را در زمان صحبت‌کردنتان مشاهده کند.
- بیوپسی (نمونه‌برداری): ممکن است پزشک یک تکه کوچک از بافت را برای ارزیابی‌های میکروسکوپی بردارد.
درمان لارنژیت
لارنژیت حاد معمولا خودبه‌خود طی یک هفته بهبود می‌یابد. استراحت‌دادن به حنجره، نوشیدن مایعات فراوان و مرطوب نگه‌داشتن هوا می‌تواند به بهبود علائم کمک کند.
درمان لارنژیت مزمن با درمان علل زمینه‌ای آن انجام می‌شود. در این شرایط ممکن است درمان دارویی انجام شود، از جمله:
- آنتی‌بیوتیک: معمولا درمان لارنژیت با آنتی‌بیوتیک فایده‌ای ندارد، زیرا اغلب ویروسی است. اما اگر عفونت باکتریایی داشته باشید، پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند.
- کورتیکواستروئیدها: بعضی مواقع کورتیکواستروئید به کاهش التهاب تارهای صوتی کمک می‌کند. بااین‌حال این درمان تنها در شرایط اورژانسی انجام می‌شود، مثل زمانی که کودکی نوپا به‌دلیل خناق دچار لارنژیت شده باشد.
- مُسکن: اگر درد دارید، از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید. درباره مقدار و نحوه مصرف با پزشک مشورت کنید.
همچنین ممکن است به صوت‌درمانی نیاز داشته باشید تا رفتارهای آسیب‌زننده به حنجره را کاهش دهید. در بعضی موارد هم جراحی لازم است.
درمان‌های خانگی لارنژیت
گاهی اوقات روش‌های خودمراقبتی و درمان‌های خانگی می‌توانند علائم لارنژیت را کاهش دهند و فشار روی حنجره را کم کنند، از جمله:
- تنفس هوای مرطوب: از یک بخور برای مرطوب نگه‌داشتن هوای خانه یا اداره استفاده کنید. همچنین می‌توانید بخار یک ظرف حاوی آب داغ یا حمام داغ را استنشاق کنید.
- تا حد امکان به حنجره‌تان استراحت دهید: از حرف‌زدن یا آوازخواندن خیلی بلند یا خیلی طولانی پرهیز کنید. اگر لازم است برای جمعیت زیادی صحبت کنید، از میکروفون استفاده کنید.
- مایعات فراوان بنوشید: از کم‌آبی پیشگیری کنید (الکل و کافئین ننوشید.).
- گلویتان را مرطوب کنید: با مکیدن آب‌نبات، غرغره آب نمک یا جویدن آدامس گلویتان را مرطوب نگه دارید.
- از ضداحتقان استفاده نکنید: این مواد می‌توانند گلویتان را خشک کنند.
- پچ‌پچ نکنید: این کار بیشتر از حرف‌زدن عادی می‌تواند به حنجره شما فشار وارد کند.
پیشگیری از لارنژیت
برای پیشگیری از خشکی و التهاب تارهای صوتی می‌توان چند کار انجام داد، از جمله:
- پرهیز از سیگار یا دود آن: سیگار‌کشیدن گلو را خشک می‌کند و می‌تواند موجب تحریک تارهای صوتی شود.
- محدودکردن الکل و کافئین: مصرف این نوشیدنی‌ها موجب ازدست‌رفتن آب بدن می‌شود.
- نوشیدن آب فراوان: مایعات مخاط گلو را رقیق می‌کنند.
- پرهیز از خوردن غذاهای تند: غذاهای تند موجب بازگشت اسید معده به سمت گلو و مری می‌شوند. این مسئله می‌تواند موجب سوزش سرمعده و رفلکس معده شود.
- رژیم غذایی سالم: میوه، سبزی و غلات کامل مصرف کنید. این مواد حاوی انواع ویتامین‌ها مثل ویتامین آ (A)، ویتامین ای (E) و ویتامین سی (C) هستند که برای سلامت کلی بدن اهمیت دارند. این غذاها می‌توانند غشای مخاطی گلو را حفظ کنند.
- خودداری از صاف‌کردن گلو: ضرر این کار بیشتر از فواید آن است و می‌تواند موجب آسیب‌دیدن تارهای صوتی و ورم آنها شود. از طرفی با این کار مخاط بیشتری توسط گلو ترشح می‌شود، در نتیجه بیشتر احساس تحریک‌شدن دارید و می‌خواهید بیشتر گلویتان را صاف کنید.
- جلوگیری از عفونت سیستم تنفسی فوقانی: دست‌هایتان را مرتب بشویید و از تماس با افرادی که عفونت سیستم تنفسی فوقانی یا سرماخوردگی دارند خودداری کنید.
شما بگویید
شما چقدر با لارنژیت آشنایی دارید؟ آیا تابه‌حال دچار این بیماری شده‌اید؟ روشی برای بهبود آن سراغ دارید؟ در صورت تمایل، می‌توانید تجربه و نظرتان را در قسمت ارسال دیدگاه با ما به اشتراک بگذارید و این مطلب را از طریق شبکه‌های اجتماعی برای دوستانتان ارسال کنید.
