تقریبا همه‌ی افراد در هر سن‌و‌سال و موقعیت اجتماعی، دوست دارند مورد احترام واقع شوند و جایگاه‌شان به‌عنوان یک انسان محترم حفظ شود. به‌عنوان مثال زمانی که در مقام رهبری قرار می‌گیرید، لازم است افرادی که با آنها کار می‌کنید، به شما احترام بگذارند. اما احترام خودبه‌خود ایجاد نمی‌شود. احترام به‌دست آوردنی است و برای همین لازم است، رفتار مناسبی داشته باشید تا دیگران برای شما احترام قائل شوند. شاید تیم کاری شما به عادت‌های کاری‌تان، هوش‌تان یا توانایی شما برای بستن قرارداد احترام بگذارند، اما چیزهای بیشتری برای احترام‌گذاشتن وجود دارد. اگر به‌عنوان یک فرد احترام لازم را دریافت کنید، برنده هستید. درادامه نکاتی برای کسب احترام بیشتر آورده شده است. با ما همراه باشید.
۱. مهربان باشید
همیشه با هرکسی که در طول روز می‌بینید، از همسر و فرزندان‌تان گرفته تا همکار یا حسابدارِ فروشگاه مؤدبانه رفتار کنید. گفتن این حرف از انجام آن راحت‌تر است، به‌خصوص اگر روز بدی را گذرانده باشید. اما اگر می‌خواهید محترمانه با شما رفتار شود، باید با همه درست رفتار کنید و مهربان بودن را از یاد نبرید.
به دیگران همان‌طور احترام بگذارید که دوست دارید به شما احترام بگذارند. می‌توانید کارهایی انجام دهید که همراه با ادب و نزاکت باشد. به‌عنوان مثال می‌توانید درب کافی‌شاپ را برای نفر کناری خود باز کنید یا در فروشگاه اجازه بدهید شخصی جلو‌تر از شما راه برود. درهرجایی که امکان دارد لبخند زدن را فراموش نکنید و از کلمه‌ی لطفا یا متشکرم استفاده کنید.
۲. محترمانه رفتار کنید
رفتارهای غیر‌محترمانه مانند چشم‌غره‌‌رفتن، استفاده‌ی بیش‌از‌حد از تلفن‌همراه را کنار بگذارید و برای درمان پرحرفی خود چاره‌ای بیندیشید. این کارها نه تنها نشانه‌ی بی‌احترامی به فردی است که با او ارتباط دارید، بلکه مانع از برقراری ارتباط بیشتر و حل مسئله نیز خواهد شد. همچنین ممکن است نوعی شکاف همیشگی بین شما به وجود آورد. به‌جای آن، سعی کنید مؤدبانه به دیگران گوش دهید. هر فردی این حق را دارد که به حرف‌هایش گوش بدهند. حتی اگر هیچ‌وقت با ایده یا نظر کسی موافق نیستید، باز هم می‌توانید به حرف او گوش دهید. این را درنظر بگیرید که اگر خودتان حرفی برای گفتن داشته باشید، دوست دارید چطور با شما رفتار شود، به‌خصوص اگر مسئله‌ای وجود داشته باشد.
۳. خوب گوش کنید
گوش‌کردن فرایندی فعال است و به هیچ‌وجه منفعل نیست. گوش‌دادن به این معنی است که شما افکار و عقایدتان را از ذهن‌تان خارج می‌کنید و واقعا به چیزهایی که دیگران می‌خواهند به شما منتقل کنند، گوش می‌دهید. اغلب در گفت‌و‌گوهای امروزی، نظرات یک فرد سبب می‌شود افکار شنونده تحریک شود و او هم داستان خود را در روند مشابهی مطرح می‌کند. به‌جای اینکه نظر خودتان را بگویید، با مطرح‌کردن چند سؤال گوینده را تشویق کنید تا چیزهای بیشتری به شما بگوید. زمانی که مهارت گوش دادن مؤثر را تمرین می‌کنید، به دیگران کمک می‌کنید تا احساس کنند، مهم هستند.
۴. مفید باشید
افرادی که همیشه آماده‌ی کمک‌کردن به دیگران هستند یا در موقعیت‌های لازم به دیگران گوش می‌دهند یا به دنبال فرصتی برای کمک‌کردن هستند، احترام بیشتری دریافت می‌کنند. به‌دنبال فرصت‌هایی برای کمک‌کردن باشید، حتی اگر قبلا این موقعیت‌ها را نادیده می‌گرفتید. مسئولیت پذیری بیشتری داشته باشید. منتظر نمانید تا کسی درخواست کمک کند آنگاه یاری‌اش کنید، اگر می‌بینید کسی کمک لازم دارد، کمکش کنید. ببینید که چندبار در روز می‌توانید برای دیگران مفید واقع شوید.
۵. بهانه‌تراشی نکنید
فعالیت‌های شما به‌جز در بعضی موارد پیش‌بینی نشده، براساس انتخاب‌هایتان صورت می‌گیرد و دلیلی برای بهانه‌تراشی وجود ندارد. کارتان را انجام دهید. اگر معمولا دیرتر از موعد به جایی که باید می‌رسید، احتمالا به این دلیل است که در مدیریت زمان خود مشکل دارید. درصورتی که کاری را به اتمام نرسانده‌اید به احتمال زیاد به این دلیل است که روی آن تمرکز نکرده‌اید یا به نظرتان انجام آن کار غیرضروری بوده است. اشتباهات خود را بپذیرید و به‌جای اینکه در آن اشتباه باقی بمانید، به‌دنبال فرصتی باشید که آن اشتباه را کنار بگذارید و کار را به شکل بهتری انجام دهید.
۶. خشم را کنار بگذارید
عصبانیت و ناراحتی به هیچ‌کس جز خودتان آسیب نمی‌زند. بیشتر از چند لحظه خشم را در خودتان نگه ندارید (می‌توانید از راه های کنترل خشم استفاده کنید)، کار خود را جبران کنید یا از آن بگذرید. در حالت خشم باقی نمانید. توجه داشته باشید که استرس سبب ایجاد هیجان می‌شود و می‌تواند در سلامتی شما مشکل ایجاد کند. هیچ‌کس ایده‌آل نیست و هرکسی مشکلاتی دارد. به خودتان و دیگران اجازه دهید تا حال بهتری داشته باشید. تمرکز روی اهداف جدیدِ مثبت، بخشیدن دیگران و نیز فراموش کردن کینه و کدورت را تمرین کنید.
۷. مشتاق تغییر باشید
لجبازی شما را به‌جایی نمی‌رساند. قبول کنید که تغییر جزئی از روند تکامل است. مهارت‌های رشد فردی را در خودتان تقویت کنید. برای مثال به یادگیری مهارت‌های جدید بپردازید، فعالیت‌های جدید را امتحان کنید و به‌خصوص رفتارهای غیرارادی خود را بررسی کنید و به خاطر این سعی و تلاش در مسیر بهترشدن خودتان را تحسین کنید.
در افسردگی غم به لایه‌های عمیق زندگی نفوذ کرده و اختلالاتی در احساسات و رفتار شما به‌وجود می‌آورد. اگر احساس افسردگی دارید، حتما با کمک یک روانشناس متخصص مشکل را ریشه‌یابی کنید و برای حل آن راهکار بگیرید.برای ارتباط با مشاور متخصص افسردگی روی دکمه زیر کلیک کنید.
سلام دوستان
من بردیا هستم و ۱۲ سالمه
ولی تو ۱۲ سال زندگیم یه نکته ای به دست آوردم اونم این هستش که ما ایرانی ها کلا نه گفتن مون ضعیفه
ولی اگر قویش کنیم و همیشه آره نگیم بیشتر احترام میزارن چون اگر همیشه بله بگیم اطرافیان فکر میکنن برده اونا هستیم البته نه به صورت مستقیم ولی همچین حسی دست میده.
امیدوارم مفید حرف زده باشم.
خدانگهدار 😉
سلام بردیا جان؛
مرسی که دیدگاهت رو با مابه اشتراک گذاشتی
سلام
من در یک زمینه خاص هنری، علیرغم سنم که 16 ساله هستم، متخصص هستم و اطلاعات من در اون حوزه از اساتیدی که الان خیلی معروفن و همه به اونها مراجعه می کنن بیشتره؛ چون مسیر 30 ساله متخصص شدن در اون حوزه رو در 9 سال توسط استاد خوبی که داشتم طی کردم.
اما تخصصم توسط خانواده ام، مخصوصاً پدرم به رسمیت شناخته نمیشه و منو قبول نمی کنن، پدرم فکر می کنه که چون سنم ازش کمتره، بیشتر از من در اون حوزه میفهمه و دائماً امر و نهی های غیر علمی و غیر کارشناسی می کنه در اون حوزه به من و حرف منو نمی پذیره. الان در جامعه به واسطه هنرم، جایگاه و احترام زیادی دارم و در حال تدریس اون هنر در موسسات معتبر و نهاد های مهم هستم. ولی اصلا احترامم و جایگاهم توسط خانوادم درک نمیشه و منو بچه می بینن هنوز و حرف هام براشون هیچ ارزشی نداره و حتی فکر می کنن که هنوز برای داشتن گوشی هوشمند و حضور در اجتماع هم بچه ام.
رفتار های تحقیر آمیز (البته بدون اینکه بدونن دارن جایگاه منو زیر سوال میبرن) و دید بچه داشتن و بچه صدا کردن من و از همه بد تر اینکه منو بی عرضه میدونن (البته به روی من نمیارن) و فکر می کنن حتی هنوز توانایی اینو ندارم که از پس خودم بر بیام!
چطور خودمو بهشون ثابت کنم ؟!
خواهش می کنم جواب بدید !
سلام،
وضعیتی که شرح دادید واقعاً چالش‌برانگیزه و می‌تونم درک کنم که چقدر ناراحت‌کننده هست. برای کمک به شما، چند پیشنهاد دارم:
سعی کنید با پدر و خانواده‌تون در زمان مناسبی صحبت کنید. وقتی که همگی آرام و آماده گوش دادن باشند.
از «من» استفاده کنید تا احساسات و دیدگاه خود را بیان کنید. مثلاً بگیید: “من احساس میکنم که تخصصم در خانواده به رسمیت شناخته نمیشه”
اگر امکانش هست، موفقیت‌ها و دستاوردهای خودتون رو به صورت ملموس به خانواده نشان بدید. مثلاً مقالات، گواهینامه‌ها، تقدیرنامه‌ها، ویدئوهای آموزشی که تدریس کردید یا نظرات مثبت از شاگردانتون.
سعی کنید درک کنید که چرا پدر و خانواده‌تان این دیدگاه را دارند. ممکن است نگرانی‌هایی درباره آینده شما داشته باشند یا به دلیل تفاوت‌های نسلی نتوانند به خوبی با موفقیت‌های شما ارتباط برقرار کنند.
به نظرات و دیدگاه‌های اونها گوش بدید و نشان بدید که درکشون می‌کنید، حتی اگر موافق نیستید.
سعی کنید در جنبه‌های مختلف زندگی خود مسئولیت‌پذیر باشید. این مسئولیت‌پذیری شامل انجام وظایف خانه، تحصیلات، و دیگر مسئولیت‌ها میشه.
نشان بدید که علاوه بر تخصص هنری، در زندگی روزمره نیز توانمند و مستقل هستید.
حتی اگر احساس تحقیر می‌کنید، سعی کنید همیشه احترام خانواده‌تون رو حفظ کنید. رفتار محترمانه می‌تونه به تغییر نگرش اونها کمک کنه.
اگر نیاز دارید، از افراد دیگری که به شما ایمان دارند و شما را درک می‌کنند، مانند دوستان، اساتید یا مشاوران کمک بگیرید.
به یاد داشته باشید که شما خیلی ارزشمند هستید و کارهای مهمی در پیش دارید. توجه کنید تغییر نگرش خانواده ممکنه زمان‌بر باشه، اما با صبر و پیگیری، می‌تونید به تدریج جایگاه خود را به اونها اثبات کنید. موفق باشید!
بابت راهنماییتون واقعا ممنونم 🙂
بعضی از مواردی که فرمودید رو امتحان کردم و سعی می کنم حتماً موارد دیگر رو به کار بگیرم 🙂
مثلاً تا به حال دستاورد های خودم رو به ایشان نشون دادم ولی تأثیری نداشته و پدرم گمان می کند که گواهینامه ها را خریده ام! (هزینه پست ارسال مدارک باعث می‌شود که فکر کنند آن مدرک را خریده ام و ارزشی نداره)
می‌گوید که بچه جان اگه با این کاغذا بتونی بقیه رو گول بزنی منو نمیتونی! تو الان باید بشینی پای درس و مشقت؛ الان که وقت درس دادنت نیست بچه! من خودم بزرگت کردم و این حرفا …
یا مثلاً می گن که اگه اینایی که میگی راسته، چرا الان جای اون فلان آدم معروف نیستی؟ ( اینم باید بگم که میدونم دانشم در اون حوزه از اون آدم معروف خیلی بیشتره ولی اون توی یک شرایط و برهه زمانی خاص، معروف شده و دیگه همه فقط اون رو میشناسن) البته یکم هم مربوط به اینه که متأسفانه در حال حاضر در ایران بیشتر به مدرک و اسم و رسم توجه میشه تا کارآمدی و تخصص!
من از شما برای توجه و اعتمادتون ممنونم
براتون خواهان بهترین‌ها هستم و امید دارم عمیقا احساس رضایت و خشنودی داشته باشید و این شرایط رو با تمام چالش‌هایی که داره به خوبی مدیریت کنید.
بدون شک خوشحال میشیم دستاوردهای کوچک و بزرگ‌تون رو با ما به اشتراک بگذارید.
مراقبت از خودتون یادتون نره!
بخاطر رفتار های والدینم در کودکی من واقعا به فردی کمالگرا تبدیل شدم همیشه سعی میکنم تو همه چیز بهترین باشم و اگر کسی رو ببینم از من بهتره باهاش رقابت میکنم دست خودم نیس این رفتاری بوده که در من شکل گرفته من تا حالا تمام راه های بالا رو امتحان کردم ولی به نتیجه دلخواهم نرسیدم از این متنفرم که تلاش هام به چشم نیاد و تحسین نشم نمیدونم تلاش کنم بهتر باشم یا کمالگرایی رو ترک کنم
سلام دوست عزیز. خیلی خوبه که این‌قدر آگاهانه به کمالگرایی و دلایلی که باعثش شده فکر می‌کنی. تبدیل شدن به فردی کمالگرا به‌خاطر تجربه‌های دوران کودکی اتفاقی معمول هست، و اینکه حس می‌کنی باید همیشه بهترین باشی تا تحسین بشی یا تلاشت به چشم بیاد، واقعاً می‌تونه خسته‌کننده باشه. میدونم این شرایط رو تجربه کردن چقدر طاقت‌فرسا می‌تونه باشه، چون فشار زیادی روی خودت حس می‌کنی.
کمالگرایی می‌تونه باعث بشه هرگز از خودت راضی نباشی، چون همیشه یک «بهتر» وجود داره که ممکنه بخوای بهش برسی. این باعث میشه حتی وقتی کلی تلاش می‌کنی، باز هم احساس رضایت نکنی. مسئله‌ای که شاید الان مهمه اینه که بفهمی آیا واقعاً داری برای خودت بهتر می‌شی، یا صرفاً برای تحسین و تأیید دیگران؟
اینکه بخوای پیشرفت کنی و بهتر بشی، چیزیه که همه تجربه می‌کنیم و طبیعیه. ولی وقتی کمالگرایی کنترل رو در دست می‌گیره، می‌تونه از تو انرژی زیادی بگیره و در نهایت حتی لذتی هم از موفقیت‌هات نبری. شاید به جای اینکه تلاش کنی کمالگرایی رو ترک کنی، بتونی به این فکر کنی که چطور می‌تونی به خودت مهربون‌تر باشی و از خودت بدون توجه به نتیجه، قدردانی کنی. این یه تغییر دیدگاهه که به مرور زمان و با تمرین به دست میاد.
قدم‌های کوچیکی مثل تشویق خودت بعد از تلاش، حتی اگه به نتیجه دلخواه نرسیده باشی، می‌تونه بهت کمک کنه. یادت باشه که ارزش تو به دستاورد‌هات وابسته نیست، تو به خاطر خودت ارزشمند هستی.